mavi efendim benim,
mutlak aşkın kadife geleceği
bir uyur bir uyanır gözlerin açık sular denizi
kendinden geçerken adanmış gemilerin mavi gövdeleri
uzak tuzlu fenerli
söndürür yakılmış seferlerin geri dönüşsüz geleceğini
kaybolduğumuz ve bağışlandığımız
karalar
baştan kara ettiğimiz
o büyük uzaklıklar
bir daha öne çıkmayacak