“(...) Oysa biliyoruz ki insan için tek başına bir hücrede, sevgilisinin koynunda ya da narkoz altında geçirdiği aynı süreler birbirinden farklı zaman algısına yol açar. O halde saate bakıp herkesin içinden geçtiği bir tek zaman olduğunu varsaymak mânâsızdır. Zîra kendi koşulları içinde her hayat kendi zamanını yaşamaktadır. (...)”
(Başar
