"İnsan bir uçurumdur. İnsan bir uçurumdur. İnsan bir uçurumdur. Bir uçurumdur. Uçurumdur. Uçurum..."
Bu cümle böyle uzayıp gidiyor aslında. Her çarpıtığımız yerde daha da şiddetlenip kulağımızı sağır eden bir gürültüye dönüşüyor. Ta ki kendi uçurumumuzun dibini görene kadar...
Küçükken kurduğumuz hayaller geliyor aklımıza. Ne tarafa dönsek orada sınırları kaybolan hayaller. Biraz yürüsek ufuk çizgisine varmamız zor olmayacak belki, belki gökkuşağına dokunup ellerimizdeki renk cümbüşünü izleyeceğiz doya doya. Mânâ, zaman, mekân eriyip gidiyor. "İstersek eğer, neden olmasın " diyoruz. İstemek o kadar kolay, istediğimiz gibi olması o kadar mümkün görünüyor...
Sonra biz büyüdükçe hayallerimiz küçülüyor. Bir çizilmiş sınırlar görüyoruz, bir koyulmuş engeller, bir tırtıklanmış köşeler. Şartlar diyoruz, sorumluluklar diyoruz, bağ diyoruz... Her ne sebep olursa olsun eksiliyoruz. 'Hayatım' dediğimiz bütünün bize, sadece bize ait kısmını görünce şaşırıp kalıyoruz...
Erteliyoruz, zincirliyoruz, söküp atıyoruz ve açılan boşluğa hayal kırıklıkları, korkular, vicdan azapları, günahlar ekliyoruz mecalimiz kalmayıncaya kadar. Adına dünya ağrısı diyoruz. Öyle bir ağrı ki her zerremizde hissediyoruz. Yutkunamıyoruz da. Her defa daha büyük bir yumru gelip oturuyor boğazımıza.
'Bir anlatabilsem' diyoruz ' Bir anlatabilsem, belki...' Konuşmak için harcadığımız her çaba geç kalmışlıklar olarak diziliyor karşımıza. Bir daha telafisi mümkün olmayan...
Belki birbirini de böyle tanıdı Mürşit ve Madenci; gelip gözlerine yerleşen, orada donup kalan acıdan. Çok isteyip kazandığı okulu aile sorumlulukları nedeniyle bırakıp dönen Mürşit'in derinlerdeki vicdan muhasebesi, Madencinin sebep olduklarının rahatsızlığı derken bir çok ağrıya şahit oluyoruz kitapta. Bir de sürekliliğine alışanlar var ki, şikayeti hiç bilmezler. Kendileriyle var olmuş, kendileriyle yok olmasını bekler gibi... Farkedilmeden...
Dünya ağrısıyla Ayfer Tunç ufak bir temasla şiddetini artıracak ağrılarımızı hatırlatıyor bize. Ve aslında herkesin ağrılarının nefesini kesecek kadar büyüdüğünü zaman zaman...
Keyifli okumalar..
