Nesrin Öz 'ün okuduğum ilk kitabı "üç derin nefes" bitirdikten sonra öğrendim ki zaten yazarın ikinci kitabı imiş.
Tarz , dil ve uslup olarak diğer kitaplarına da şans vereceğim yazarlar arasında listeledim kendisini...
Gelelim kitaba;
İkidir tesedüf sanırım çoçuk istismarı üzerine kitaplar denk geliyor. Bu kitabımızda çocuk istismarı ile başlayıp dostluk , arkadaşlık ve aile bağları , aşk üzerine yazılmış polisiye psikolojik gerilim tarzındaydı. Aslında bu karmaşayı sevdim diyebilirim . Yazar böylece her tele dokunmuş . Ara ara konuyu fazla uzattığını düşünsem de sonralara doğru sürprizlerle şaşırtmaya çalışmış. Her sayfada adrenalin vardı .
Konu olarak ( bu kısım spoiler içerebilir) küçük yaşta ailesini kaybedip halasının yanında kalan ve eniştesi tarafından işkence görüp istismar edilen Nehir' in hikayesi ile başlıyor. Ama kahramanız Nehir değil ona ve hayatında arkadaşlarına ve sevdiklerine karşı hep fedakarlık gösteren Sera. Hatta kitabın sonuna doğru Sera bu fedakarlığı yüzünden katil bile oluyor , hayatını ve sevdiği insan kaybetme noktasına kadar geliyor. Neyse ki her sayfası farklı sürprizlerle dolu kitabımızda biraz da olsa mutlu sonu gördük...
Kitabı çok edebi bulmasam da (ki zaten öyle bir beklenti içinde almamıştım) beğendim. Kolay okunması ,hızımı düşürmemesi, hatta her ortamda okunabilmesi (ki ben gürültülü ortamda okudum) açısından sevdim. Böyle yormayan kitapları kafa yorgunluğuma göre okumayı seviyorum. Çerez niyetine okudum . İyi ki okumuşum ,yeni bir kalem tanıdım. Şans vermeye değer...