Oğuz Atay şimdiye kadar yazılmış olan toplumsal ilişkileri, bireyselleşmeye dönerek elinin tersiyle itiyor.bizim edebi usül dilimizle bizi dövüyor.herkes özüne baksın diyor.yalnızlaştırıldık itildik ve aranıza katılamadık.herkes içindeki Selim’i buldu halbuki selim hepimizin aynı tarafındaydı, susuyordu selim ,sadece onun sesine kulak verdik; içimize.
