(Çok beğendim.)
Bir aşk öyküsü... Ahmed Arif'in, Leyla Erbil'e yazdığı mektuplardan oluşuyor. Mektuplar maalesef ki sadece tek taraflı derlenmiş. Leyla Hanım'ın yazdıklarını Ahmed Arif'in cevapları üzerinden tahmin edebiliyoruz.
Kurduğu her cümle bir şiir gibi geliyor insana. Öyle ki küfür bile etse içindeki ahenk insanın kulağına şiir gibi
'Ahmet Arif, Leyla Erbil’e yazdığı Bir mektubunu gönderememiş, tam iki saat Diyarbakır’da hamallık yapıp pul parası kazanabilmişti.' Ben bu satırları okuduğumda cok etkilenmiştim. Bir kere daha Ahmet Arife hayran olmuştum.
Ne muazzam sevgi.. Ne muazzam bir hissss.. Sevdiğin kadın için emek harcamak. Bir söz söyleyebilmek ve bir söz duyabilmek.. Sevgisine sadık olabilmek, samimi olabilmek.. Vücudun ruh bulmuş gerçek hali Ahmed Arif.. Suskunluğu bile bir anlam ifade ediyor.
Ne güzel insanlar gelip geçti şu dünyadan. Ne güzel izler bıraktılar geride..
sevgiye olan inancımı kaydetmeden önce okusaydım o satırlar hala sevginin var olduğunu emekle güzelleşeblileceğini inanip saygı duyardım. Çok geç zamanlarda karşılaştığım satırlar.
Belki de tam da bunun tersini düşünmelisin.. Umudunu kaybettiğinde bu sözcükler umut olmalı, böyle seven insanların 'gerçekten' varolabileceğini göstermeli, hissettirmeli.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.