Genç öykücülerimizden Ezgi Polat. Metinlerin sonlarında bizi şaşırtmıyor, vurucu sonları yok ki bence öyle bir derdi de yok yazarın. Ama okuru metne çeken bir şey var öykülerinde. 5-10 sayfalık kısa öykülerinde anlatmak istediği şeyi öyle anlatıyor ki bazen tebessüm ettiriyor bazen üzüyor. Sizi farklı duygu durumları içine sokuyor. Kimi metinlerinde kurgudan kopmuş öyküyü okurken hissediyorsunuz ama bu genele yayılmamış. Kendisinin okuduğum ilk kitabıydı. Merak uyandırdı, dilinin naifliği, kadın yazar olarak erkek kahramanlar da yaratması hoşuma gitti.
