Herkes içinde bulunduğu birçok durumu, olağanüstü bir gecede, herhangi bir günün sonunda yada güzel bir gülüşe borçlu kılabilir. Kitap güzel ama pekte olağan olmayan bir gecede benliğinin farkına varan, olduğundan farklı göründüğünü iddia eden, yaşadıklarını uzun betimlemeler aracılığıyla nasıl anlatması gerektiğini bile kestiremeyen karakterimizin tatlı anlatımıyla başlıyor. Aslında benimde hakkında pekte kestiremediğim farklı bir karaktere sahip bir karakter. Yani bu, kitabın adamın karakterinin sorununu direk dile getirdiği anlamına gelir. İnsanoğlu, kendini bir trenin geçişi sırasında, bir yağmurun yeryüzüne inişi esnasında bile tanıyabilir. 40' ında veya 20' sinde fark etmez, insan belkide olması gereken yerde benliğinin farkına varır. Bunun için olağanüstü diye adlandırdığımız bir geceye ihtiyaç yoktur elbet. Ki en azından ben bu şekilde düşünüyorum. Gene de kitaba dönecek olursak anlatım olarak tam da sevdiğim anlatımlardan, uzun uzun cümleler, betimlemeler, bir sonraki cümlenin neredeyse bir paragraf uzunluğunda olması. Bunlar hep kitaplarda sevdiğim şeyler. Okurken varolmanın bir günaha, suça dayandırılması ve gerisinde bundan zevk alıp iyi olduğumuzu iddia etmek... İyi okumalar

Olağanüstü Bir GeceStefan Zweig · Müjde Yayınları · 2018144.8k okunma

·

4 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Babelisk [∆]