Arif Hikmet Par - Fatih İstanbul Üstüne Yürüyordu
Açık alnında lacivert ışıklar,
Fatih, daima surlara gülümserdi,
Mavi semada kanadı ateş kuşlar;
Fethin rüyasına inen türkülerdi.
Fatih, daima surlara gülümserdi.
Çadırlar gecede gümüş daireler gibi parıldar,
Göklere aksetmiş bir sipahinin gölgesi.
Bıyık vuran yeniçerilerde gizli karanlıklar…
Dağlardan dağlara uzanır ürpermesi.
Göklere aksetmiş bir sipahinin gölgesi.
Çayır, ağaç, çiçek, kuş bir yana,
Kervan yola dökülmüş nurdan bir nehir
Öncüler gösterdi ilk ışıkları sana.
Seni bekliyor yıllar yılı bahtsız şehir.
Kervan yola dökülmüş nurdan bir nehir.
Gözlerini vermişsin deli rüzgarlara,
Boz yeleni savur Fatih’im, yüksekten.
Ne mutlu senden emir alacak ordulara,
Müminler alkışlıyor gazanı yürekten;
Boz yeleni savur Fatih’im, yüksekten.
Dünya görmedi bu cenk üzre şahlanmış atları,
Kartal burunlu kahramanım yürü, imanla!
Uzatmış müslüman ellerin temiz aydınlıkları,
Yeni çağın eşiğine güneş gibi, tanla
Yürü kartal burunlu kahramanım, imanla!
Sayfa 30 - Türk Neşriyat Yurdu 1953Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.