Atatürk'ün Adana'da Hatay için: "Kırk asırlık Türk yurdu yabancı elinde kalamaz!" demesinden iki gün sonradır. Mersin'de istasyondan şehrin içine doğdu yavaş yavaş ilerlemektedir. Yolun üstünde siyahlar giyinmiş ve ellerinde büyük bir levha tutan birkaç genç kız çıkar karşısına. Ellerindeke levhada şu yazıyordur :
" Suriye hemşehrinizide kurtarın!"
Suriye, ancak din kardeşi olan bir milletin vatanıydı. Türkiye ise artık dinci değil, milliyetçi bir devletti. Atatürk, bütün esir yurtlar için olduğu gibi Suriye içinde kurtuluş diler. Lakin kurtarmaya kalkmanın fuzuli olacağını düşünmekten de geri kalmaz. Etrafta hıçkırıklar ve gözyaşı yoktur; Atütürk'ün de gözleri ıslanmış değildir. Suriyelilerin 1.Dünya Savaşı'nda Türk düşmanları ile birleştiklerini, Türk ordusunu arkadan vurmaya çabaladıklarını, belki ihanet etkikleri için ihanete uğradıklarını düşünmektedir:
"HER MİLLET., LAYIK OLDUĞU YAŞAYIŞA ERER!.. der ve yürüyüp gider.
Sayfa 63Kitabı okudu
·
31 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.