Bu söyleyeceklerimi kendime
Hiç taşınmadan eskittiğim evsizliğime.
Ben de böyle elim boş ve boşluğa uzanmış ölürüm.
Pelit ağacını bilsem kendini suya döken özgürlüğünü,
belki bilirim bir ekspres niçin sürekli uzatır mesafeleri.
ağzımı kanla çalkalasam niçin
Bu şarkının ve bütün şarkıların en içli yeri,
Niçin bir türlü tama ermez içimdeki bu eksiklik hissi?
Bühtan olurdu eğer değersiz deseydim.
Kimselere anlatamazdım kışın eksik geldiğini,
Seni bırakıp gitmezdim sende bıraktığımı bir bilseydim.
An oldu bildim çünkü en son gelen hep bendim.