Birgün tek başına: "Yıllar önce tanıştığım bu şiir kaybolsun istemedim.": Yıllar önce tanıştığım bu şiir kaybolsun istemedim. Şimdi güz geldi bizim buralara Sararmış yapraklarını döküyor ağaçlar. Çağrısız savruk rüzgar sokaklarda Hüzündür bütün renkler şimdi Enya Hüzündür renkler Sessizce akıyor ırmak. Sararmış sazlıkların arasından düşleriyle Eylül Enya o sonsuz hüzün Eylü’le aşkların yaprak dökümü Denmiş isede sen sakın inanma buna Eylül Kardelen’dir Eylül Kardelen’dir...

Şimdi güz geldi bizim buralara Sararmış yapraklarını döküyor ağaçlar. Çağrısız savruk rüzgar sokaklarda Hüzündür bütün renkler şimdi Enya Hüzündür renkler Sessizce akıyor ırmak. Sararmış sazlıkların arasından düşleriyle Eylül Enya o sonsuz hüzün Eylü’le aşkların yaprak dökümü Denmiş isede sen sakın inanma buna Eylül Kardelen’dir Eylül Kardelen’dir Enya Ağaçlarını döken yapraklar hüznü, Aşkı kavgayı kuşatıyor. Eylül’de çiçek açıyor Enya Bir kadın gebe kalıyor Bir başka kadın çığlıklarla doğuruyor Yankılanıyor ülkemin hapishanlerinde Direniş türküleri Mayıslar Eylül’lerden gebe kalmıyormu Enya Sana mapushanedeyken aşık oldum Zincirler vardı bileklerimde Ay ışığından parıldayan Son kez gördüğüm gökyüzü Parçasınıda gizleyip götürmüştüm hücreme O mavide yaşadım yıllarca.. Düşgücümü zorlayarak O mavi parçasını birbirine ekleyerek Sonsuz bir gökyüzü elde etmeye Çabalıyorum Nekadar çaba harcarsam harcayayım Sonuçta Mavi parçası vardı elimde, Korkuyorum Enya Bileklerimdeki zincirlerin, Senin bileklerini incitmesinden Korkuyorum Kentler geceyi çağırdığında Ay doğduğunda Yüreğimle konuşuyorum Enya Yanlızlığını duyumsuyorum yüreğimde Bensizliğini çaresizliğini İçini kasıp kavuran hasretimi İşte ozaman Enya Bileyli bir bıçak olup İkiye bölmek istiyorum kendimi Parçalanmak ve değiştirmek dünyayı Çığlıksal ezgilerde aradım seni Enya Onların çöllerinde Vahaların aynasında Unutulmuş bir kent yüreğin Enya Çığlar yada okyanuslar altında kalmış Bir iz var yinede senden Varla yok arasında Nicedir beni kentlerde tutan şey Enya Günahlarım mı ıslıkla söylediğim Beni bende öldürüp kendini yaratan Aşklar mı gidemeyişime sebep Nedir beni bu kentlerde tutan şey Enya Yandım...yandım...küle dünüştüm Küller savurmuyor rüzgarlarımı ... mümkünmüdür Enya mümkünmüdür külün ateşe dönüşmesi Ben Enya sensiz yaşayamayan serüven parçalanmış aynalarda yüzünü arayan işte topluyorum odama yayılmış yanlızlarımı, sensizliklerimi, bekleyişlerimi, tükenişlerimi, umutlarımı çekip gidiyorum işte yine Enya külle tutuşturmak için aşkları hiç bir zaman ellerinden tutamayacağım Enya seni her düşündüğümde sesimi ve yüreğimi ısıracağım ezgilerle saracağım yaralarımı aynı gökyüzünün altında aynı acıların diliyle konustuk ve bizim dilimizde artık her ayrılık kavuşmadır. Yanlızca düşümüzde Bu aşkı yaşamamıza izin vardır. Sen Enya hiç bir zaman benim yaşadığımı bilmeyeceksin Bana en çok ecı veren şeylerden biride bu. Her sabah uyandığında Yüreğinin kıyılarında bordo bir gül Bulacaksın... Utangaç bir aşığın bıraktığını sanıp Küçümseyerek Aşk diyeceksin dağları delmektir. Aşk dizlerine kapanıp ağlamak değilse Enya Delmekse dağları Deliyorum...deliyorum... Akıtıyorum suyu göğsümden Ama biz yinede İki yakasında kalıyoruz suyun Sen Enya hiç bir zaman bilemeyeceksin Yüreğinin kıyısında bordo bir gül Bırakmak için azgın dalgalarla Boğuşurken öldüğümü. Ne zaman seni düşünsem Enya Soyları yok edilmiş geyikler geliyor aklıma Yalçın dağlarda duyulmuyorlar artık Avcıların yürek zarını titreten Geyiklerin sesi ve gölgesi Acıdır sürek avında olan. Ne zaman seni düşünsem Enya Yok edilmiş insanlar geliyor aklıma İşte ozaman uçurumlar arıyorum Uçurumlar Kendimi atmak için Bütün uçurumlar dolmuş Enya Yitirecek zincirlerim bile yok benim Yitirecek bir şeylerimin olmasını isterdim... Ve de yitirmek Yitirmek hayata bağlardı belki beni Yaşadığımın farkına varırdım. Acıyla burkulurken yüreğim ... kalbim mi var onuda sen alıp götürmedin mi Enya izleride silerek sonsuzluğa aynalar duyardı sesimi aynalar duyardı seslerimizi Enya ve mutluydu aynalardaki adam şimdi hangi aynaya baksam döküyor sırlarını. Dünya’yı ondurmayan şey nedir Enya gecekondulardan kentini taşlayan çocuklarmı yoksa nevroz şafaklarında bir kez daha zincire vurulmasın diye Prometeus bir kez daha karanlığa gömülmesin diye dünya sönmesin diye ateş bedenlerini ateşle tutuşturan çocuklarmı? Hayır Enya... hayır Acılarla olgunlaşmıyor insanlık Her şey gibi Unutuluyor acılarda zamanla ve Her kez kendisiyle başlatıyor Acının miladını. Kurşunlanmış bedenlerimizde Hakların gül Yaraları Benim ülkemde Enya Bütün masalların sonunda Masal kahramanı öldürülür Güzel bir dünya İnsanca yaşamak istedikleri için Öldürülürken halkımın çocukları, Evlerde, kahvelerde, analar, babalar Alkışlardı ölü olarak, ölü olarak ele geçirmeleri, Ve kızarlardı polislere Sağ olarak ele geçirdikleri için Çocuklarını. Aç, yoksul halkımın kendi tarihinden Öğrendiği bir şeyler var Bir şeyler var mutlaka Şimdi halkım Tarihinden öğrendiklerini deniyor. Çocuklarının üzerinde. İşkence ediyor, kurşuna diziyor Derisini yüzüyor, asıyor, yakıyor. Yaşıyor olduğu zulümlerin, kıyımların, Sömürünün öcünü Çocuklarından çıkartıyor. Bunları gördükçe Duydukça Enya Bir kayayla parçalardım beynimi Aynalara bakamazdım Korkardım Enya Bir utanç kaplardı yüzümü Dinamitlerdim yüzümü Dinamitlerdim. Parçalanıp yitip gitsin diye Utanç be boşluk Her patlama biraz daha büyütürdü utancımı. iğrenirdim kendimden ekmeği bölemezdim su içemezdim bakamazdım çocukların yüzüne gülüşler düğümlenirdi gırtlağıma sevişemezdim. Buz tutardı gövdem. İktidarsızlaşırdım. Farkına vardırmazdım. Sevgilime bir ölüyle seviştiğinin Yalvarırdım sevgilime beni terk et diye. Geceyarıları apansız sokağa çıkardım. Sesleri çekilmiş alanlara Vurulmak için Vurulmak...vurulmak... Seslerini duyardım Enya Öldürülenlerin Zamanı örseleyen hayatını değiştiren Seslerini Kahramanlar doğurup Kahramanları öldüren Ve kahramanları ile birlikte Kendini de öldüren bir halkın çocuğuyum. Yiğit çocuklar güzel günler için Sürdürecekler ölmelerini Enya Biz asalaklar ve korkaklar yaşayacağız yine Şimdiden başlayacağız O güzel günleride kemirmeye. Artık kim inandırabilir beni Enya Tek değişmeyen şeyin değişme olduğuna Değişmeyen şeylerde var, Mutlu olmak istemiyor halklar Özgür kardeşçe yaşamak da. İşçiler çalışıyor fabrikalarda Enya Üç vardiya Kan, barut kurşun Silah döküyor işçiler Silahın çeliğine terleri karışıyor. Bilim adamları laboratuvarlarda Yarışıyor birbiriyle Fantastik bombalar türetmek için Yarışıyorlar. Öyle bombalar üretiyorlarki Doğada bütün canlıları öldürürken Kapitalizmin metalarına Zerre kadar zarar vermeyen İnsan kapitalizmin metası değilki Enya İnsanı üretmek için makinalar icad edilmiyorki Sermaye yatırılmıyorki insana. Kurtarılacak bir dünya Kalmayacak belki Enya Halkların sustuğu yerde Yaşanırken katliamlar Onlar çocuklarını öldürecek Bombalar üretip evlerine ekmek Götürüyorlar... Geçmiyor içlerinden bir soru Enya Geçmiyor İçlerinden bir soru Bu kurşunlar kime sıkılır Bu bombalar kimleri öldürür Ve neden? Umurlarındamı onların Kurşunlar kimleri öldürürse öldürsün. Yeterki onlar götürsünler evlerine ekmek Gizli bir korkuyla yaşıyorlar Ya kapanırsa silah fabrikaları Evlerine ekmek nasıl götürecekler Onun içindirki Enya Halklar silah fabrikalarının açılmasına İzin verip savaşıyorlar. Belki hiç bir zaman barış olmayacak Enya İnsanlar barış için öldürmedikten sonra Kendilerini Analar Genç kızlar, Kınaları henüz kurumamış gelinler Bez dokuyorlar Enya Türkü söyleye söyleye Sevdalarını düşlerini işliyorlar bezlere Geçmiyor içlerinden bir soru Enya Kınalı iplere kimin boynu vurulur Sevda desenli bezler kimin kefeni olur. Grizu patlar Enya Sormazki insana Bakmazki insanın yaşına Ayırmazki sen genç sen yaşlı Sormazki evlimisin, bekarmısın Çocuğun varmı? Kaç karın doyuruyorsun. Geçimlik bıraktınmı geride kalanlara? Göçük altında işçiler ölür. Üstüne ağıtlar yükselir. Kimi evlere ateş düşer Yakar kül eder yürekleri. Kimi evlere güneş doğar Sevinir işsiz ailelerin ölenlerin yerine Oğulları, kocaları işe gidecek diye Nedir Enya insanlığı bukadar Soysuzlaştıran? Petrole batmış bir karabatak yada bir kedi, Köpek, at, kuş ölüsü, İnsan ölüsünden başka ne ölüsü olursa Olsun Vicdanını sızlattırıyorda insanlığın; Ayağa kaldırıyorda insanlığı, Savaşlarda öldürülen milyonlarca çocuğa, Tecavüz edilen binlerce kadına vicdanı Sızlamıyor insalığın Soruyorum kendime yıllardır Enya O karabatağın soyu tükeniyor olsaydı Yine sızlarmıydı insalığın yüreği. Yoksa Enya Petrolmüydü insanlığı ayağa kaldıran? Nedir Enya insalığı bukadar Soysuzlaştıran Ne anlamımız vardı Kendimiz ve onlar için Sadece onların yaşamlarını Sürdürmek için dünyaya Gelmiş birer neysemiydik Tohumuna para sayılmayan Onun içinmi sudan ucuz İnsan hayatı Enya Hiç bir insan bugüne kadar Doğal ve mutlu ölmedi Enya Hepsi gözleri açık öldü Ellerimiz kapattı gözlerini ölülerin Bugüne kadar ne bugünden sonra da Ölenler Öldürüldüler Enya Gözaltında kaybolmadıklarına, Sokak infazlarında, Yargılı infazlarda öldürülmediklerine İnananlara... Uzun bir ölümden başka neki yaşam Enya Ömrümüz uzun bir ölüm anı Biliyormusun Enya Uzun bir ölümü yaşatıyorlar bize Yavaş yavaş kokuşturup çürüterek İçimize asit dökerek Hergün birazdaha insansızlaştırarak Yanlızlaştırarak, dostsuz bırakarak Farkına varmıyoruz öldürüldüğümüzün İçimizde dışımızda duvarlar Enya Yıkmaktan değil yıkıntılarının altında, Kalmaktan Korktuğumuz duvarlarımızın önünde Kurşuna diziyorlar bizi Çoğunluğumuzun günlük yaşamları Farklı gibi gözüksede Enya Özünde aynı Aynı sokaklarda doğup büyüyüp Ölüyoruz... Aynı sokakta yaşayacaksam bir ömür boyu Enya Yaşamanın ne anlamı var Sabah işe.işten eve ömrümüzce sürecek Evlerimiz Enya tabutlarımızdır. İşimiz ise horlandığımız işkence Gördüğümüz Emeğimizin ayaklar altına alındığı bir Hapishane. Yaşadığımız dünya milyonlarca insanın Günlük yaşam içinde azgınca sömürüldüğü Birbirine kırdırıldığı farkına Varılmasızın Öldürüldüğü toplu bir mezar Tutulmadı Enya Tutulmadı ölümlerin günlüğü Yığınlarca aynı öldürüldük çünkü. Düşlerimiz Enya düşlerim Düşlerimide öldürmek istiyorlar Yaralarıma saklıyorum Yaralarıma saklıyorum seni Enya Prometeus’un hergün gagalanan kalbinin altına açlığın öldürüldüğü çocukların yüreğine gömüyorum filistinlinin attığı taşa ölüsüne işkence edilen kürt gecinin esmer gülüşüne. düşlerimiz Enya düşlerim düşlerimide öldürmek istiyorlar ... düşleride ölünce bir insanın Enya o insandan ne kalır geriye sen hiç gördünmü Enya? duydunmu? yuvasında ölmüş bir göçmen kuş... ağıt yakmak riyakarlık Enya anmalar eksilmektir anıları, yıpratmaktır. Unutturmaktır anılanı. Gözyaşlarımız dışa vurumudur. İkiyüzlülüğümüzün. Ağt yakmak, gözyaşı dökmek yerine En azından onlarla birlikte gitseydik.. Belki Enya... Elyazması çocuklar bırakıp gitmezdi bu Kenti Umutlarını yitirmezdi bu kent Sığırcıklarını öldürmezdi. Avcıların yolunu gözlediklerini bile bile Uçurmazdı güvercinlerini Yüreğini söküp atmazdı Parçalamazlardı taş plaklarını, Çiçekçi çocuklar Bombalar satmazlardı Abi...bir neron bombası Kefen paramız için Limalar ki sığınaklarımızdır Her insan kendinin kefenidir de El yazması çocuklar bırakıp gittiğinden beri Enya Bir şeyler öldürülüyor içimde.şasıyorum Kalbimi parçalayarakta olsa Yaşayabildiğime! Bir zamandı anımsıyorum Kendimizden gizleyerek Söküp atmıştık yüreklerimizi de Ve tarihin birinde Enya Yakmıştık gemileri Yıkmıştık köprüleride Ant içip yazmıştık Boşluğun duvarına Dönüş yok diye Herkesin kendinden ve birbirinden Sakladığı bir sır vardı Biliyordu herkes Limalar varoldukça Gemiler yeniden yapılır Köprüler yeniden inşa edilirdi Geriye dönüş her zaman vardır, Limanlar yok edilmedikçe El yazması çocuklar bırakıp gittiğinden beri Bu kent Dillerini koparıp attı bütün şiirler ve Herşey Şimdi sadece lal Yaratmak bulmaktır artık Enya Kendine, halkına, anılarına, geleceğe, Yaşayacaklarımıza ihanet etmiş adamlarız Birahaneler dolusu. Kimliklerimizide yaktık Şarap içtik ateşinde Kimliksizdik. Bulmak istemenin adı arayışta artık. Bir amip gibi kendini Yok eden ve çoğalan aşkı Öldüren bu dünyada Neden sürdürüyorum yaşamımı Oysa Enya Ölümlerden korkmayacak kadar yaşadım. İnsan Enya insan Doğanın ve kendisinin vebasımıdır? Herşey talan edilmiş Sessizliği talan sonrasının tenhalığı. İnsanlar, ağaçlar evler, Hayvanlar otlak köklerinden sökülüp Toprağın üzerine bırakıverilmiş İğreti birbirine yabancılaşmış, İlintisiz, köksdüz geleceksiz, şimdisiz. Dokunduğumuz her nesne Acı bir çığlığa dönüşüyor. Yabancılaşıyor kendine Korkuyorum Enya korkuyorum Nesnelerin yüreklerini yitirmesinden, İnsanlaşmalarından. Kuşların, balinaların, fokların Toplu intaharını duydukça seviniyorum. Hala diyorum duyarlılığını yitirmemiş Canlılar var Durmadan tecavüz ettiğimizbu Yeryüzünde. Bu benim umudum oluyor. Yitiriyorum bazen umudumu da. Ekmeğin, tuzun, şarabın Tükürmediğini gördükçe Yanlızlığımın yüreğinde duyumsuyorum. Enya Duyunsuyorum. Bizden nefret ettiklerini. Bizden daha çok sömürüldüklerini. Bize karşı yavaş yavaş örgütlendiklerini. Bizmi Enya Mutluyuz zincirlerimizle yaşamaktan. Hep aynı soruyu sordular Enya , dünyayı sizmi değiştireceksiniz. Sizemi düştü ülkeyi kurtarmak ... haklıydılar onlar bu sorularda. Hiç bir zaman mutlu yaşamak istemediler Bir gece yarısı aniden çekip gitmeyi İçlerinden hiç geçirmediler Merak etmediler ufukların arkasını. Mutluydu onlar zincirleriyle yaşamaktan Hiç sorulmamış bir soru gibi. Kalakaldım bir başıma. Anlayamazlardı aşkla yanan Çocukların yanmaktan başka, Seçeneklerinin olmadığını Çekip gittim Enya sessizce Sorularıyla başbaşa bırakarak onları Yüreğimde sevinci, umudu taşıyarak Olsun Enya boşuna bir çaba Olsun bizimkisi Ütopyam için savaşmak İnsanlaştırıyor beni Bir anlam kazanıyorum yeryüzünde Tarihin biz devrimciler için hazırladığı Bir trajedi bu Enya Özgür bir dünyada İnsanca yaşamak istiyorsun Dahada incelip insanlaşmak Kurtulmak istiyorsun her an insanı kendine yabancılaştıran bu sistemden çıkmak istiyorsun bataklıktan sen kurtulmak istedikçe halkın tutup çekiyor seni ayaklarından mutlu, özgür bir dünyada yaşamak istiyorsan Enya, isteyerek yada istemiyerek bu toplumu değiştirmek zorundasın çünkü özgürlük halkın yanında. Başka bir seçeneğin yok. Seçeneksiz ve yanlızsın. Bir gün belki korkudan Belki dayanamaz olur Yürek bu iğrençliklere Çıkıp gelsem senin ülkene Gözlerime bakabilrimisin Sevdalı sevdalı Gözlerini kör etmeden Ellerimi tutabilirmisin Ellerini kırmadan Çekip vurmazmısın beni anlımdan ... çekip vurmazsan Enya ben sana nasıl sevdalı derim. Bir gün çok mutlu olacağız Enya Düşünemediğin kadar mutlu Yağsın yağmur dediğin an Yağacak yağmur ıslanacaksın. .. bir gün çok mutlu olacağız Enya düşünemediğin kadar mutlu renklerle konuşacaksın çiçeklerle, böceklerle, otlarla çözülecek acının esmer dili ... bir gün çok mutlu olacağız Enya düşünemediğin kadar mutlu gelsin o dediğin an gelecek uzaktaki seni unutmadım çiçeğiyle yada sen ona gideceksin yüreğinde büyüttüğün çiçeklerle ... bir gün çok mutlu olacağız Enya düşünemediğin kadar mutlu biz göremeyeceğiz o günü öldürülmüş...çürüyüp toprak olmuş olacağız ve çoktan unutulmuş ... bir gün çok mutlu olacağız Enya biz göremeyeceğiz o günü belki bizden sonrakiler de ama yinede dövüşeceğiz kırılmadan, incinmeden hiç kimseye öleceğiz o mutlu günler için. -aralık bir kapı bırak yüzünde- birtek sen anlarsın beni Enya gelemeyişimin nedenini tutulmuş yollar, haçerin ışıltısı aç yavru ağzı yaralar tenimde ne zaman sana gelmek istesem yollar boynuma dolanıyor sendemi diyor çocuk hüznünlü gözleriyle .. birtek sen anlarsın Enya bir tek sen beklersin .. bir gün mutlaka geleceğim Enya lüzumsuz bir adam olduğumda burada üretir olduklarında mutluluğu dokunur olduklarında mutluluğa usandığın an beklemekten yıldızsız bir gecede geleceğim rüzgar olacak fırtınlar biçeceğim. Dallar tutkuyla bağlıyken gövdeye Artık ateşse ırmakların yatağı Yak bütün geçmişini geleceğini Sadece ateşler bilsin Enya Yaşanılacak olanı ve yaşanılanı. Herkes ölür Enya Devrimciler mutlu ölür. Ateşi ateş yakar Enya Beni kavga ve aşk Bırakıp gidiyorum bütün kentleri Enya Duyuyorum fabrika düdüklerinin Çığlığını Irmaklar deliriyor arkamdan Zaman tutsak sonsuzluğuna Aynı sokakta ölmek istemiyorum Enya Bırakıp gidiyorum bütün kentleri Enya Karışarak senin sonsuzluğuna Parçalayıp yüzümü Sıyırıp atıyorum utancı Bitiyor sorgu Tükürmüyorum artık Aynadaki Yüze Bırakıp gidiyorum bütün kentleri Enya Bir veda sözcüğü Son dokunuş ve bakış Devinerek sürecek Senin sonsuzluğunda Bırakıp gidiyorum bütün kentleri Enya Yaşanan vahşetlere dayanamayıp Ölümün gerilla olduğu O dağlara.... Kayıt Tarihi : 10.6.2003 13:12 Azmi Ünal Hendek

··

377 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Birgün tek başına