“Ben kime ne anlatayım sevgili…
Kalbim hüzün dünyasına öyle daldı ki diyemedim.
Diyemedim ki…
Çünkü yaradan dan başka kimim kaldı?
İnsanlar acımasız, vefasız…
Gülüyorlardı her halime, alay edercesine.
Onu da yok ettiler.
Yalan ve ahdeden sözlerle…
Halbuki bilmeli insan;
Aldatıcı dünyanın hüznünü.
Ancak adalet bu ya,
İnsanlığı kandıramadım,
Anlatamadım aşkın varoluşunu.
Bu yüzden şu dünya kalbime öyle dar ki diyemedim,
Diyemedim ki yaradan dan başka kimim var sanki… “ “Neden vazgeçemiyorum ki senden?
Neden hiç gidemiyorum?
Niye inadına aşk, niye inadına sen?
Oysa sensizlik sabahın ayazı gibi buzdan soğuk!
Yüreğimin yarası hâlâ bıçaktan keskin,
Ve sen hep imkansızım.
Neden bu deli gönlümün müptelası terk etmiyor seni?
Neden kopamıyorum,
Niye bitirdim sanırken canlanıyor her şey içimde?
Niye her şeyi unuttum derken yeniden alevleniyor aşkım…
Artık nedenler ve niyeler yapıştı yüreğime.
Ama sen halen susuyorsun.
Bir cevabın yok mu sence?
Ah, ah , ah…
Yüreğimin ayrılığınla yanacağını bilseydim,
Sevmeyi bilmeyeni sever miydim…
Sen susmaya devam et.
Nede olsa yüreğim ona da bir çare bulur… “
Gece sessiz, hüzünlü,
Ve yine o şarkı.
Duyuyorum rüzgâr esiyor,
Sağanak yağmur düşüyor toprağa,
Gül yapraklarından süzülüyor,
Damlalar bir bir gönlüme.
Islanıyorum sırılsıklam,
Hüzün kokusu geliyor esen rüzgârla,
Toprakla sekercesine örtüşüyor.
Sonra damla damla yaş misali gözümden,
Ve yüreğim avuçlarımda,
Dizleri üzerine çökmüş nazlı bir gül.
Haykırıyor Allah’a;
Beni senden, seni sevenden ayırma.” “Bazen öyle bir anın içinde oluruz
Yazıp çizdiğimiz ne varsa
Silmeye kıyamayız
Sonra kendimize uğraş yapabileceğimiz şeyler ararız
Tutunduğumuz şeyler belki kar etmez
Yüreğimizi soğutmaya
Biz yine umut ederiz
Ve yalnız yaradan dan isteriz
Verdiğin imtihana Amenna! “
#Göknuroral
#okudumbitti
Yüreğine sağlik güzelim
Şiirlerini zevkle okudum, fuarda denk gelip tanışmamız güzeldi, epey uzun zaman geçti. Hoşça ve dostça kal e mi