"Gün tükendi, güneş gitti
Kesildi gecenin sesi
Kesildi rüzgâr
Kan kesildi
Ekmeğe tuz bandırıldı
Yangını yakmak için
Ateşe kor atıldı, sönsün diye
Gün tükendi
Yol azaldı, yordam bitti
Aşk yaşandı
Kapılar kapandı
Sonu "sen"li değil yolların
Göçe kalkan kervan oldu
Düşlerim, sevdalarım, "ben"lerim
Uzaklar yakın oldu
Yakınlar çok uzaktı
Şimdi hiç kimse yok
Defterimde kitabımda
Kulağımda gözümde
Yüreğimde..."