“Bile bile, isteyerek beklenen ve hep ertelenmek zorunda kalan hayaller… Yaşamın kendisi de tam olarak bu değil midir zaten? Bir zaman paçasının içinde peş peşe, usullü usulsüz dizilmiş olaylar, koşullar, şanslar, şanssızlıklar, fırsatlar ve tesadüflerin çevrelediği bu dünyadaki bir yolculuk olmalı hayat. Farkında olarak ya da olmayarak, içselleştirdiğimiz her şeyin çevremizdeki yansımalarıyla ömür tükettiğimiz bir yolculuk.” “Her şeyin bir sınırı var, hayal gücümüzün bile.” “Hayatı ancak görebildiğimiz kadar anlayabilirdik. Oysa göremediğimizi bildiğimiz biçimde düzeltmeyi seçmiştik…” “Güzelliğin hiçbir önemi yok şansın yoksa. Yazgısı güzel olmalı insanın…” “Sanat tek başına sanat değildir. Sanat insanla sanattır, insanlığı güzelliğe ve geliştirmeye, düşündürmeye götüren köprüdür.” “Hayattaki en önemli şey iş ve eştir. İkisini de severek seçerseniz mutlu olabilirsiniz.” “Hayatı ancak görebildiğimiz kadar anlayabilirdik. Oysa göremediğimizi bildiğimiz biçimde düzeltmeyi seçmiştik…” “Bir ilişki alışkanlığa dönüştüğünde, insanların önce, mutsuzluklarını bilerek ya da bilmeyerek görmezden gelmek gibi bir doğası var. En sonunda kabullenebildiklerinde, bu kez de kendini değil de önce inatla karşısındakini değiştirmenin savaşını veriyor. Bulabildiği tüm etkisiz çareleri ve her şeyi tüketmeden hiçbir yere çekip gidemiyor.” (Olgar ve gizemli kadın Ahsen hanım, eser ile o kadar uyum içinde olmuş ki, olayları okurken onlar ile iç içe gibi hissettim. Onların duyguları, düşünceleri, hisleri ile her an beraberdik. Ahsen hanımın yaşadığı olumsuzlukların ardından güçlü bir şekilde ayakta durması, gizemli mektubu gönderenin gönülden bağlılığı ve mücadelesi muhteşemdi… ) (Ömer’in kadınları anlayamıyorum deyişinin ardından sıraladıklarına güldüm  Evet kadınlar bazen çok fazla abartıyor. Hele bazılarının evlilik öncesi isteklerinin ardı arkası kesilmiyor. Belki de sonraya kalırsa kesinlikle olmaz düşüncesi ile hareket edip fikirlerini kabul ettirmeye çalışıyorlar… Bu arada nerde benim cam ayakkabılarım  dermişimmm…) (Sahne dekorundaki mor kadife koltuk var ya işte o benim hayalim. O koltuk bana gelecek  S.140 *Poul Seneville’nin* *A Combe Amour* u sevdim. O kısımda gözlerimi kapatıp sahneyi düşledim. Muhteşem bir oyundu.) (13. Bölüm *ÖYLE GÜZEL BİR ZAMAN Kİ* son sahnede aşırı duygusallık çöktü üzerime, gözlerim doldu ve boğazım düğüm düğüm oldu. Orada yaşananları yüreğimde hissetmek bambaşka bir duyguydu. Halen afişin karşısında bakakaldım bir yere kımıldayamıyorum gibi hissediyorum… Kitabın bitmiş olması beni üzdü, açıkçası yetmedi bana, biraz daha olsaydı muhteşem olurdu… Belki seri olarak bir devam kitabı gelir diye düşünüyorum ;) Yazarımızın eline yüreğine sağlık diyorum, nice yeni eserlerinde buluşmak dileğiyle… )

Belki Bir Gün AnlatırımAylin Bendis · Kent Kitap · 201816 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nursemin Doğan