Coşkularımız yetim kaldı. Yoksul kağıtlarımızı onarmıyor artık şiirlerimiz. Şiirlerimizin kireci vuruyor yüzümüzdeki duvara.
(Eksik fakat aydınlık anlatımları her çeşit mutsuzluğun…)
Ve ellerimizi koğuşturuyoruz durmadan. Sabıkalı şiirlerimizden artan ve kendimizce yorumladığımız ellerimizi. Durmadan kendimize tırmanıyoruz uzun soluklarla.
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.