Ahmet Arif'in Leyla Erbil'e yazdığı mektuplar. Kitabı okurken sonunun nasıl bağlanacağını merakla bekledim. Ahmet Arif samimi bir şekilde Leyla'ya içini dökmüş aşkını anlatmış. Leylayı evlenmeden öncede evlendikten sonrada hep sevmiş bağını hiç koparmamış. Leyla yazma diye kızmış dost çizgisinden hiç vazgeçmemiş. Evet Ahmet Arif'in aşkı takdire şayan fakat evli birine hâla canım aşkım sevgilim ömrüm demesi ne kadar doğru olurdu orası tartışılır. Onu zora düşüreceğini düşünüyorum. Evlendikten sonra mektup yazması bana mantıklı gelmedi açıkcası. Düşünün evlisiniz ve sizi deli gibi seven biri var size sürekli yazıyor. Eşiniz bu duruma ne derdi ? Günümüz açısından bakarsak çok zor. Mektupta bi yerde leylaya kızıyor düzgün kağıtlara yaz yoksa kocan sana düzgün kağıt almıyor mu diye. Şu kısım çok itici geldi. Ve Ahmet Arif'in küfürlü konusmaları bence tüm samimiyeti bozmuş. Kitapta o küfürlere yer verilmemeliydi. Şiirlerini çok beğenerek okuduğum o Ahmet Arif' i bu kitabında hiç beğenmedim. Karakter olarak tabikide beğenmedim. Şairlik yönüne lafım yok. Ahmet Arif'i yakından tanımak isteyenler için okunabilcek güzel kitap.