Gönderi
Rus yazar, Puşkin'i daha önce hiç okumamıştım... 2009 yılında Petersburg'da kahve içtiği masayı görmüştüm... Düello'da öldüğünü biliyordum... Kendisine merak duyuyordum.. Nitekim evde olmanın da imkânıyla, bir çok öykü ve romanlarının yer aldığı 564 sayfalık bu kitabı bitirdim.. Ataol Behramoğlu , harika bir çeviriye imza atmış.
Puşkin'in kalemi hafif, sivri değil, alaycı bir yanı da var. Devrini eleştirisi de dozunda. Topuzu yok edecek şekilde vurmuyor. Köylü ve kentli insanları çok gerçekçi ve yalın anlatıyor. Rus halkına değer veriyor. Özellikle köylüsüne. Karakterleri abartılı insanlar değil. Adeta gerçek kişiler. Belki de gerçekler. İçlerinde asker de var, çapulcu da.
Puşkin şiirleriyle meşhur.. Öykülerinin arasında az da olsa şiirleri de bulunuyor.
1829 yılında Rusların Erzurum'u almalarını da bizzat yerinde görmüş ve bununla ilgili yazdığı yolculuk notları da kitaba eklenmiş. O dönem şehirde yaşayan Türk ve Ermenilerin bu işgal karşısındaki tavrını da az da olsa yansıtmış. Esir düşen bir Osmanlı Paşası ile tanıştırıldığı anı da anlatıyor. Orada paşaya şair diye tanıtılıyor. Paşanın cevabı, 'Bir şairle karşılaşmak her zaman hayırlıdır. Şair, dervişin kardeşidir. Onun ne vatanı vardır, ne de dünya nimetlerinde gözü. Biz zavallılar şan, iktidar ve para peşinde koşarken, o, yeryüzünün hükümdarlarıyla aynı sırada durur ve herkes onun karşısında saygıyla eğilir'. Bu cevap Puşkin'in çok hoşuna gidiyor...İstanbul ve Erzurum'u anlattığı şiir de çok manidardı....
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.