Bir öğretmen anne olarak, hepimizin yaptığı büyük bir yanlışı söylüyorum: Eğitim sistemini suçluyoruz, sürekli hem de! Hızımızı alamayıp itiraf etmeyiz bunu ama çocuğumuzu suçluyoruz. Yapılacak hiçbir şey yok mu? Var. Bireyselleşmek! Yani her şeyi devletten beklememek.. Çünkü çok kıymetli, çok özel “zamanlarını” çalıyoruz en değerlilerimizin, en büyük hasarı 0-6 yaş arasında biz veriyoruz.. Arkadaşlar artık bilinçlenme, bir çocuk yetiştirmenin “dünyanın en mühim işi” olduğunu görme ve kimseden hiçbir şey beklemeden o çocuğa, gerçek potansiyelini çıkarması için şans verme zamanı...
İşte elinizdeki kitap bu yolda atılacak en güzel adım! Teşekkürler sevgili Bahar Eriş..