Pazar gecesi "'Grey's Anatomy'' yi izledim. Bölüm, hastanenin acil servisine ciddi bir yaralanma ile gelen ama acı hissi olmayan küçük bir kız çocuğu ile ilgiliydi. Kolundaki dikişler alınırken hiç acı çekmediğini söyleyen, hatta bir süper kahraman olduğunu iddia eden küçük kız bunu kanıtlamak için dişleriyle kolundaki dikişleri söküp atmaya başlayınca çocukla ilgilenen doktor bağlı olduğu birimin diğer hekimlerine haber verdi.Tetkikler sonrasında orada burada koşuşturup duran küçük kızın ciddi bir iç kanama geçirdiği anlaşıldı. Çocuk hemen ameliyata alındı.
Küçük kızın iç organları, karnına aldığı yirmi dört sopa darbesiyle parçalanmıştı. Okuldaki arkadaşlarına hiç acı çekmediğini göstermek için karnına beyzbol sopasıyla vurmalarına izin vermişti çünkü. Oldukça zor geçen ameliyat sırasında başhekim kendisinden genç diğer cerrahlara, " İşte Acının önemi! " dedi. "Çekilen her acının mutlaka bir sebebi vardır. Bu küçük çocuğun acı hissi olmaması yaşamına mal olabilirdi. Hiçbir ağrıyı göz ardı etmemek gerek."
"Hiçbir ağrıyı göz ardı etmemek gerek."
"Her acının mutlaka bir sebebi vardır."
"Acı hissi olmaması yaşamına mal olabilirdi."
"Acı çekmiyorum çünkü ben bir süper kahramanım!"
Kimleri süper kahramanlar gibi göğüsler karınlarına gelen sopa darbelerini. Çünkü onun canı nasılsa acımıyor diye düşünülür. Çünkü o güçlü durmaktadır. Tıpkı bir hacıyatmaz gibi her vurulduğunda tekrar ayağa kalktığından parçalanabilecek "iç organları" olmadığı sanılmaktadır. Darbeler onu herkes gibi etkilemez. Sır kaplı dış yüzeyi her şeye dayanıklıdır. Küçük bir kız çocuğu gibi orada burada koşturmaya devam etmektedir. Yağmura, Kara, Doğal afetlere, insan elinden çıkma kederlere, özensizliklere, bencilliklere, saldırılara, her şeye, her şeye katlanabilir.
Oysa içeride yavaş yavaş birikmekte olan kan dışarı çıkacak yer aramaktadır. Çoğu zaman bulamaz.
Acı çekmekten korkmak nasıl da tanıdık bir duygu hepimiz için değil mi?
Oysa korkunun ecele faydası yok. Acı çekmek, zehri, içeride biriken kanı yavaş yavaş dışarı dökmektir. O zehir dışarı akarken insan neye dönüşmektedir, ne öğrenmektedir, ona bakmak gerek aslında. Kendini bir süper kahraman sanmanın, öyle görünmenin bir alemi yok.
Duvarı nem insanı gam yıkar sonunda.
20.02.2007
Sayfa 94 - 95 Kağıt Kesikleri / Duvarı nem, insanı gam...
·
43 görüntüleme
Bir hekim adayı olarak hayran kaldım, bir vakanın bu kadar güzel dışavurumu ve bu derece güzel bir fikir altyapısıyla yansıtılması... Wooooooow 👌🏻
Çok iyi...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.