"Boş versene, hepsi kokuşmuş onların," diye haykırdım çimenliğin öbür ucundan. "O Tanrı'nın belası güruhun alayına bile değişmem seni." -Muhteşem Gatsby, s.163 "Jay Gatsby'nin dostu benim de dostumdur." -Haruki Murakami, İmkansızın Şarkısı Buradaki tüm beylere bir sorum var; "erkek olmak" kavramı hakkında hiç düşündük mü? Cinsiyetimiz üzerinden toplumun bize yüklediği sorumluluğu, bizden beklediği davranışları, hiç kendi perspektifimizle karşı karşıya oturtup irdeledik mi? Bence her erkeğin bunu hayatının bir noktasında kesinlikle yapması gerekiyor, ve Muhteşem Gatsby bu düşünce jimnastiği için güzel bir katalizör. Jazz Çağı'nın en usta kalemi olan, 1920li yıllara dair bugün sahip olduğumuz izlenimin birçok noktasının aslında onun izlenimlerinden miras kaldığı üstad F. Scott Fitzgerald bir yandan bizlere New York sosyetesinin en büyük ve en gizemli siması olan Jay Gatsby ile hikayenin anlatıcısı olan Nick Carraway'in komşudan can dost olmaya uzanan serüvenlerini izlerken diğer yandan Jay Gatsby'nin gizem perdesini aralıyor, "Amerikan Rüyası'nın" ayyuka çıktığı 20'lerde bile ne kadar acı bir hezeyan olduğunu görüyor, ışıklar altında parıl parıl parlayan, hayata sığmayan Jay Gatsby'nin ışıklar söndüğünde nasıl biri olduğunu bize gösteriyor. Kitabın sonunda yüreğimiz buruk, kulağımızda "orkestranın sarı kokteyl müziğinden" kalan yankılar soruyoruz; erkek olmanın bedeli nedir? Arka planda Jazz ile beraber tüketiniz efendim.

Muhteşem GatsbyF. Scott Fitzgerald · Remzi Yayınevi · 201620,8bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.