Gönderi

Gün bitti. Akşamlar oluyor dışarda Topladı altın saçlarını güneş annemiz Göz pınarlarımızın incelen sularından Bir çocuk başı gibi düşüyor uykulara dünya Memesi alınmış birer bebeğiz şimdi hepimiz İnen karanlığın iğneli beşiğinde Ve yıldızlar öyle uzak, öyle uzak ki… Ağaçlarda ve kirpik uçlarında Bundandır üşümesi içimizin Kapımızı çalan keder, üstümüzdeki suskunluk… Gün ne verdiyse tükettik çoktan Eli para görmüş bir yoksul cömertliğinde Işık, renk, koku, ses.. Değişik resimler çiziyor gölgeler alınlara Düşlerle saldırıp anılarla vurarak Düştü bir bir yaralı askerler gibi eşiklere Kanıyor kendi rengine göre herkes… Şükrü Erbaş
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.