" Eğildi sonra o dağlar Huzûr-i İzet'te;
Göründü sonra o dağlar zemîn-i haşyette!
İnayetiyle Hudâ kaldırınca her birini,
Semâya doğru o dağlar da açtı ellerini.
O anda koptu yüreklerden öyle bir feryâd,
Ki ruhum eyliyecek tâ ebed o dehşeti yâd.
Kesildi bir aralık inleyen hazin âvâz...
Ne oldu Arşâ kadar yükselen o sûz ü güdâz?
O cûş içindeki îman?
Evet, hurûş ederek işte rahmet-i Subbûh,
Bütün yüreklere serpildi kubeden bir rûh:
Rûh-i imtînan. "
Sayfa 30
··
9 görüntüleme
Eğildi sonra o dağlar huzunda Allah'ın;
Kapandı secdeye sonra korkusuyla Allah'ın!
İnayetiyle Allah kaldırınca her birini,
Semaya doğru o dağlar da açtı ellerini.
O anda yüreklerden öyle dehşetli feryad koptu,
Ki ruhum sonsuza dek hatırlayacak bunu.
Kesildi bir aralık inleyen hüzünlü sesler...
Ne oldu Arş'a kadar yükselen o yanıp yakılmalar,
O coşku içindeki iman?
Evet, çağlayarak işte rahmeti Allah'ın,
Bütün yüreklere serpildi kubbeden bir ruh:
Güvenmenin, huzurun ruhu.
...
Mehmet Akif Ersoy'un Fatih Camii'de babası ve kardeşiyle birlikte namaz kılışının çocukluğuna dair bir paranoması... Her bir harfi ki yazarın o denli huzurlu ve kıymetli ki. İncitmektir korkum muhakkak bu satırlarla da "alıntı" adı verilen, belki kendime sakladığım sözler ile de...
Seni anlatmak ve anlamak mümkün müdür Ey Âkif?
Yaşarken üstelik ve belki bu, Yaşamak ...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.