Toprak sağlamdı, mertti. Bastın mı, orada olduğunu hissettirirdi. Gizlisi saklısı da yoktu. Can versen bağrını açardı. Yattığın yer belli olsun, gelip geçen dua etsin diye de üstüne bir taş dikerlerse, kıyamete kadar korurdu onu. Neyi varsa ortadaydı toprağın. Deniz öyle mi, diye homurdandı içinden. Orada olduğunu görürsün ama aslında yoktur. Kollarını açmış adamı yutmaya hazırdır. Sinsidir. Sakin sakin çırpınmasına bakıp aldanırsın. Birden çıldırıverir. Ne tutunacak dal bırakır adama ne alacak bir soluk hava. Ölecek olsan, bir kabirlik yer bile açmaz sana.
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.