Yazarın mizahi yönü olduğunu duyduğum için kitabı gülmekten okuyamayacağımı düşünmüştüm. Sanki yazarlar da insan değilmiş gibi salt yazmak eyleminden sorumlu makinelerdi de... Aklımdan çıkmış bir an son kitabı olduğu. Unutmuşum onun da insanların kötülüğünden, vicdansızlığından yorgun düşebileceğini… "Ocak 2007’de Vonnegut Ülkesiz Bir Adam için 'Bu yazdığım son kitap olacak,' dedi. Üç ay sonra hayata gözlerini yumdu." Kitabı okumam için bana bu arka kapaktaki sözler yetmişti. Size yetmedi mi? Birkaç şey anlatmaya çalışayım. Mizah hayatla baş edebilmek için verebileceğimiz en iyi tepkilerden. Bazen acılarımızı, korkularımızı mizahla dışa vururuz. O bizim en güçlü savunma mekanizmalarımızdan. Peki artık espriler de kurtarmıyorsa bizi? Acılardan yorulmuşsak, kötülükler karşısında kendimizi yenilmiş hissediyorsak? Kurt’un son kitabıyla başladım ama son olmayacak kesinlikle. Ha şunu da söyleyim, hiç okumadığım yazarlarda, son kitaplarla başlamaktan hoşlanmam sanki dizi izlerken bir bölümü atlayıp diğerine geçmişim gibi hissederim (her yazar ve her tür için geçerli değil elbette). Ama Kurt’un bu kitabı daha çok sohbet niteliğinde. Onunla tanışmak için harika bir kitap bence. Sadece o insanlara karşı yorgun düşmüşlüğünü hissediyorsunuz. Bir de kendi ülkesini (ABD) çok sert, vurucu bir şekilde eleştirmiş. Öyle ki ülkesindeki haksızlıklardan sonra Ülkesiz Bir Adam ilan etmiş kendini. Dediklerinde o kadar haklı ki.. Çok değişik, daha önce duymadığım bilgiler edindim, bazı yerlerinde güldürdü, bazı yerlerinde sorgulamama sebep oldu. Lütfen okuyun bu kitabı…

Ülkesiz Bir AdamKurt Vonnegut · April Yayıncılık · 2020169 okunma

·

97 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

seda