Gönderi
Bazı kitaplar vardır kalbinin derinliklerinde bir yerden yakalıyor. Öyle güzel sarmalıyor ki hikayenin içinde buluyorsun kendini . Acıyı da sevinci de derinden hissettiriyor. Yazarın kalemi öyle naif ki. Keyifle başladığım kahvenin son yudumunda buz gibi olduğunu fark ettim. Son sayfayı çevirirken. Okuyucunun bir an olsun merakını heyecanını düşürmeyen bir kitap olmuş. Kaleminize sağlık Aile olmak.. Aile olabilmek.. Ne anlamlı değil mi? Bir insan neden mimar olur? Kendi evinde bulamadığı sıcaklığı kağıdı kalemi eline alıp tanımadığı insanlara özlemini kurduğu sıcacık yuvayı resmetmek için miydi tüm çaba? Ya birgün hayali kurduğu aileyi yaşarken bulursan kendini? Gördün mü bak kızım. Yıllar değişmiş, suretler değişmiş ama hikayeler hep aynı kalmış. Her dönem insanoğlu aynı soruya cevap aramış.
Nedir o soru?
Aşkım değerli sevgi mi? Sen ver cevabını.
İkisi de gerekli değil mi? Yani aşk zamanla sevgiye dönmez mi?
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.