Bunu şimdi, uyuyamayacak kadar yorgun, yemek yiyemeyecek kadar açken daha iyi fark ediyorum. Ama kurabiye ya da yastığımı aramak yerine Elena'nın hastalığının tam olarak gerilediği ve dinlenebildiğim anı arzuluyorum. İşte o zaman hayatın her saniyesini tecrübe etmeyi bırakıp onu yaşamaya başlayabilirim.