‘İnsanoğlu doğduğunda içindeki sevgi kıvılcımı küçüktür. İşte, o küçücük kıvılcım insanoğlunun içindeki ‘hayır’dır. O kıvılcımın bir hazine gibi saklanması gerekir. Boş vercilik, tembellik, şiddet hatta mantık bu kıvılcımı boğmaya çalışabilir. Ama insan sevgi körüğünün başından ayrılmazsa, kıvılcım ateşi olur, cimrilik, hoyratlık, sevgisizlik küllerini yakar. Sen sen ol, körüğün başından ayrılma Günay kızım. İnsanları sevmekten korkma. Sevmediğin değil, sevdiğin yanlarını abart. İnsan olmanın kefareti, sevmeyi bilmektir.‘