Günler damlıyor ama aynı kaba değil..
Gökyüzüne baktı: Boştu. Hiç bulut yoktu, aslında hiçbir şey yoktu. Çağımızın çıplak güneşi her şeyi yok etmişti, enginliği, bulutları ve kuşları... Maviyi bile yok etmişti, sonra da sırasıyla diğer renkleri, bazı sesleri, kelimeleri ve anlamları. İnsan bu yoklukta yeni bir şey söyleyemez, olsa olsa kendini tekrar ederdi.
Günler damlıyor ama aynı kaba değil. Yani her şey boşa mı gidiyor, boşuna mı yaşıyorum.Müthiş bir huzursuzluk duydu.Huzursuz olduğuma göre bunda bir yanlışlık var. Günler aynı kaba damlamamalı.
Huzursuzluğun bale adımı.
Sayfa 5Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.