Evet bağ kuruyor zihin aralarında, bende sık sık yaparım. Söz gelimi psikolojik buhran geçiren bir kahramanı okuyorsam (selim pusat, werther) daha yavaş ritimli hüznü çağrıştıran müzikler ya da kontrolünü yavaşça kaybeden bir kahraman oluyorsam (gully foyle, raskolnikov)
kaotik rastgele ritimlerden oluşan müzikler dinliyorum.
Ve hissiyat 2,3,4e katlanıyor.
İşin en güzel tarafı, yıllar sonra o şarkıya denk geldiniz diyelim, otomatikman kitabı okuduğunuz an'a gidiyor ve o an hissettiklerinizi tekrar hissediyorsunuz. Çünkü o müzik = o kitap artık size göre
Listeni beğendim gerçekten.
8 numara özellikle.
Ben de bir kaç tane paylaşayım
Assassination of Jesse James soundtrack 4 Falling - çökmüş karakterler (Bu filmin 1. 6. ve 7. soundtrackleri de efsanedir)
Buckethead'in;
1) Whispers way - sakin kitaplar için, bununla felsefe okumayı çok zevkli buluyorum
2) Siege Engine - Fantastik ve çabuk gelişen olayların olduğu kitaplar, Bilinmeyen Adanın Öyküsü, Simyacı'yı bununla okumuştum, Simyacı inanılmaz bir tecrübeydi şarkının sayesinde büyük ihtimal.
3) Look Up There - bunda herşey var
Death Note; Soundtrack 1 ve 6
ikiside artık dolmuş, patlamak üzere olan karakterler için, kaotikliği katlıyor.
Remembrance -
Eklemişsin zaten yine arayış, çöküş içinde olan kahramanlar
The xx - İntro
Bunun ne ile iyi gittiğine emin değilim ama güzeldir.
1) Darksiders 2 soundtrack - Crowfather extended
2) Tom Day - Who We Want To Be
3) King Arthur Soundtrack- Born King
Motivasyonel, uplifting sarkilar, karakterin bir konuda harekete geçtiği anlardan itibaren.
Ama kederin baskın olduğu kitaplarda bu hissi güçlendirecek sarkilar dinlemiyorum artık.
Resmen daralıyorum, öyle böyle değil.
En son Toza Sor okurken bir ara kendimi kaptırıp
Selda Bağcan - Dostum Dostum, Denizlerin Dalgasıyım
Sezen Aksu - Ne Ağlarsın Deli Gönlüm
Dinlerken buldum kendimi ki kitabı bitirdiğimde, hissiyatımı göz önünde bulundurunca, sağlığım için kendime yasakladım bu eylemi ahah.