Gönderi

İlk gençlik yıllannda dinsel duygulann dönüşümünü saptamak ilginçtir. P. Bovet’nin yerinde gösterdiği gibi, dinsel yaşam küçük çocukluk sırasında kendi duygularını ailenin duygularıyla karıştırır: Küçük çocuk, örneğin sınırsız erk, her şeyi bilme ve ahlaksal yetkinlik gibi çeşitli tanrısal yet­ kinlikleri doğal olarak anne babasına verir. Çocuk ancak ye­ tişkin bireylerin gerçek kusurlannı yavaş yavaş ortaya çıka­rarak, kendi ailesinden aldığı duyguları dinsel eğitimin sun­duğu doğaüstü varlıklara aktarmak için yüceltir. Bununla birlikte, eğer çocukluğun sonuna doğru görülmemiş bir etkin gizemci yaşam gözlenirse de, genelde ilk gençlik süresinde yaşamın sistemleri içinde bütünleşerek gerçek değerini alır; bunun oluşumcu işlevini daha önce görmüştük. Ama gencin dinsel duygulan genelde ne denli şiddetli olursa olsun (ayrıca kimi kez olumsuz), çoğu zaman, söz konusu ettiğimiz Mesihçi renkleri az ya da çok alır ve gencin kendi tannsıyla, dönüşü olmayacak bir şekilde hizmet yüklenerek bir sözleş­ me yaptığı olur, ama savunmaya giriştiği davada kesin bir rol almayı da umar.
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.