Gönderi
Stefan Zweig misafirperver!
Ne diyorsun sen Karton Kapak! Dedim işte...
Evet Zweig, bana önce çevreyi, mekanı tanıttı, buyur ederek oturttu kitaba... Sonra da başladı anlatmaya :)
''Kitabın çevirisine dikkat etmelisin'' diye başladım kitaba, ancak o kadar akıcıydı ki asla dikkat etmedim... Akıcı olan kitabın, kelimesi, cümlesi, sayfası kendi ayağıyla okura gelir. Aynen böyle bir kitaptı.
Okuduğum ilk Zweig kitabı... Erteledim, çünkü anlamlı olmasını istediğim kitapların, yazarların zamanları vardır bende.
Kitabın kahramanı doktor! Doktor'la ortak noktalarımız olacak diye çok korktum!
Sanırım...
Doktor'la koşmuş, üzülmüş, çaresizce beklemiştim. En sonda cesur davranmayı bilmiş ve sonu getirmiştik... Kitabı sonunu okuyunca aklıma Esmeralda ve Quasimodo ( Notre Dame'in Kamburu) belki okuyanlar ne dediğimi anlar. Belki de bana has bir anımsama olmuştur.
Ha! Unutmadan hayatıma bir kelime grubu dahil olmuştu. Amok koşucusu...
Sanırım bu kelime grubunu sadece bu kitapla öğrenecektim.
Oldukça keyif alarak okudum..
Arka fonda çalan şarkımız;
youtu.be/XOL4SlUkRZY
( Barış Akarsu'yu saygıyla )
Hakikat'le
·
24 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.