"Fakültede Mustafa Tahsin isimli bir arkadaşım vardı. Bir gün bana dedi ki, sen sözüne güvenilir bir adamsın, gel seninle bir hususta anlaşalım. "Biz üniversiteyi bitirince evleneceğiz değil mi?" dedi. "İnşallah" dedim. "Çocuklarımız olacak değil mi?" dedi. "İnşallah" dedim. "Gel söz verelim, kim önce ölürse hayatta kalan, ölenin çocuklarına sahip çıksın. Var mısın bu anlaşmaya" dedi. "Varım" dedim. Mustafa Tahsin öldü ve ben yıllar önce verdiğim bu söze bağlı kalmak mecburiyetindeyim.
Gittim arkadaşımın çocuklarını aldım getirdim ve artık onlar da benim çocuklarımdır. Sakın onlara bir şey söyleme", dedi.
O günlerde Akif'in beş çocuğu vardır, işinden istifa etmiştir ve cebinde beş parası yoktur Buna rağmen daha üniversite öğrencisiyken arkadaşına verdiği o sözü unutmamıştır, evinde o çocuklara kol kanat germiştir."
Sayfa 74Kitabı okudu
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.