m.: "bolca duygu ve teşekkür içerir :)": bolca duygu ve teşekkür içerir :) hayatımda büyük bir yere sahip olan herkesle aramda uzun mesafelerin olduğu bir dönemden geçiyorum ve onların sadece bir mesajı aramızdaki bağı her seferinde daha derinden güçlendiriyor. hiç arkadaşımın olmayışı benden daha çok ailemin sorunu oldu bu zamana kadar ama şimdi kimseye anlatmadığım fakat kalbimde kocaman yeri olan insanlar var hayatımda ve bunu anlattığım zaman bana sıkça sorulan sorulardan bazıları 'nasıl hiç görmediğin birine güveniyorsun? tanımadığın insanlarla nasıl bu kadar rahat konuşuyorsun?' aslında bu sorulara bugüne kadar hiç tam anlamıyla cevap vermedim, sürekli geçiştirdim ama son zamanlarda yaşadığım güzel şeylerden sonra bu konu hakkında konuşmak istedim... birini tanımak için görmek gerekmez. zaten en çok gördüğümüz haline güvendiklerimiz yaralamadı mı bizi? bir insanı gördüğümüzde onun içini de görebiliyor muyduk acaba? gözle görmediğimize gönülle inanamaz mıydık? ayrıca kimseyi ilk başında tam anlamıyla tanımıyoruz ki... mevlana çok güzel söylemiş “Dediler ki: Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Dedim ki: Gönüle giren gözden ırak olsa ne olur.” bazı şeyler için gözle görmek değil, gönülle sevmek gerekir... bir anda içine girdiğim 15 kişilik bir grupta bana yıllardır arkadaşımmış gibi hissettirenlere, yaklaşık 2 yıldır hayatımda olan nar kızıma, okul yolunda beni güldüren abis sukha'ya, bu gece bir mesajıyla beni pamuk gibi yapan annecik'e kocaman teşekkürleeeer. bana bu duyguyu tattırdığınız için hepinize kucak dolusu sarılmalar gönderiyorum. hepinizi çok seviyorum,iyi ki varsınız.

bolca duygu ve teşekkür içerir :)

hayatımda büyük bir yere sahip olan herkesle aramda uzun mesafelerin olduğu bir dönemden geçiyorum ve onların sadece bir mesajı aramızdaki bağı her seferinde daha derinden güçlendiriyor. hiç arkadaşımın olmayışı benden daha çok ailemin sorunu oldu bu zamana kadar ama şimdi kimseye anlatmadığım fakat kalbimde kocaman yeri olan insanlar var hayatımda ve bunu anlattığım zaman bana sıkça sorulan sorulardan bazıları 'nasıl hiç görmediğin birine güveniyorsun? tanımadığın insanlarla nasıl bu kadar rahat konuşuyorsun?' aslında bu sorulara bugüne kadar hiç tam anlamıyla cevap vermedim, sürekli geçiştirdim ama son zamanlarda yaşadığım güzel şeylerden sonra bu konu hakkında konuşmak istedim... birini tanımak için görmek gerekmez. zaten en çok gördüğümüz haline güvendiklerimiz yaralamadı mı bizi? bir insanı gördüğümüzde onun içini de görebiliyor muyduk acaba? gözle görmediğimize gönülle inanamaz mıydık? ayrıca kimseyi ilk başında tam anlamıyla tanımıyoruz ki... mevlana çok güzel söylemiş “Dediler ki: Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Dedim ki: Gönüle giren gözden ırak olsa ne olur.” bazı şeyler için gözle görmek değil, gönülle sevmek gerekir... bir anda içine girdiğim 15 kişilik bir grupta bana yıllardır arkadaşımmış gibi hissettirenlere, yaklaşık 2 yıldır hayatımda olan nar kızıma, okul yolunda beni güldüren abis sukha'ya, bu gece bir mesajıyla beni pamuk gibi yapan annecik'e kocaman teşekkürleeeer. bana bu duyguyu tattırdığınız için hepinize kucak dolusu sarılmalar gönderiyorum. hepinizi çok seviyorum,iyi ki varsınız.

8 görüntüleme