" Hayatın anlamını kesintisiz yaşam sevincinde aradığınız oranda, hayal kırıklığı büyük olur. Her ateş söner bir noktada, o zaman yapacağımız tek şey külleri karıştırıp yakılabilir bir şeyler bulmaya çalışmaktır. " (syf 87) Kitap temelde, modern çağın insanlara dayattığı, her daim pozitif düşünme ve hiç bitmeyecek bir hoşluk hissi içinde olma gerekliliğine karşı çıkıyor ve esas bunun insanları mutsuzluğa sürüklediğini savunuyor. Bazen mutsuz da olunabileceğini, talihin her zaman yüzümüze gülmeyebileceğini ve talihin yüzümüze gülmediği zamanlarda kendimizi mutsuz hissetmenin çok normal olduğunu, mutsuzlukları da kabul edip onlarla da yaşayabilmenin "kemale ermiş mutluluk" olduğunu söylüyor. Mutluluk güzeldir ama anlamın kendisi değildir, nihai amaç olmamalıdır diyor. Tüm bunlara katılıyorum ancak kitabın bunlardan bahsettiği ilk yarısını okurken "Birkaç sayfalık deneme olabilecekken yazar neden bu kadar uzatmış ki?" diye düşünmekten kendimi alamadım ne yazık ki. Ancak ikinci yarısında kitabın teması "melankoli ve depresyonun ayrımı" gibi bir meseleye dönüyor ve bu fark üzerinden intihar, mutsuzluk gibi konularla ilişkisi anlatılıyor bu iki kavramın. İkinci yarısını daha 'dolu' buldum ben. Ama her halükârda okunmaya değer bir kitap olduğunu düşünüyorum. Bir mutsuzluk güzellemesi değil, bir mutsuzluk kabullenisi.

Mutsuz OlmakWilhelm Schmid · İletişim Yayınevi · 20204,563 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra