Kendiyle dost olmak, okurken öz şefkat bağlamında düşündüğüm ve çıkarımlar yaptığım bir kitap oldu. Schmid, insanların kendileriyle dost olmalarının, hayatlarında fiziki anlamda görünür düzeyde ya da içsel olarak ne kadar büyük etkiler yaratabileceğini okuyanları düşündürterek açıklamaya çalışmış. Modern dünyanın artık vazgeçilmezleri arasında sayılabilecek akıllı telefonlar ve interneti de ihmal etmeden… Öz şefkat; en bilinen ve uzlaşılan tanımıyla kendimizle dost olmak/olabilmektir. Kendimizi olumlamak ile eş değer bir olgudan bahsetmiyorum; hatalarımızla, doğrularımızla, eksiklerimizle, fazlalıklarımızla, hassasiyetlerimizle, üstünlüklerimizle her anlamda kendimizi kabul edebilmekten söz ediyorum. Bu saydıklarım ve daha bireysel hayatlarımızdaki bize özgü her detay, bizi tanımlayabilecek en temel öğelerdir aslında. Bunları kabul etmemek bir nevi kendimizi kabul etmemektir bazı zamanlarda. Bazen başarısızlıklarımız, mükemmeliyetçi tavırlarımız hatta hayır diyemememiz bile kendimize şefkatle yaklaşamamaktan kaynaklanıyor olabilir. İçimizdeki gaddar ses her ne kadar bazen gerekli olabilse de, yalnızca o gaddar tonla kendimizi duyuyor/duyumsuyorsak durup kendimize olan şefkatimiz hakkında düşünmemizin zamanı gelmiş olabilir. “ Gerçekten bu başarısızlık kendime bu kadar kızmam ve kendimi bu kadar cezalandırmam için gerekli mi ? “ sorusu; ’ başarısızlık’ olarak tanımlayacağınız yaşantınız ya da duygunuz ile düşündüğünüzde, içinizdeki bir ben’e dair cevaplar bulma yolculuğunuzda size yardımcı olabilir. Kendimize gereğinden çok kızarak kendimizi cezalandırmamız, kendimize acımasızca davranmamız her ne kadar öz şefkat düzeyimizi sorgulamamızı gerektiriyorsa benzer biçimde kendimize duyduğumuz ve birçoğumuz tarafından ‘sevgi’ olarak nitelenen duygunun da gereğinden fazla olmasının bizi yine öz şefkat üzerine düşünmeye sevk etmesi kendimize dair daha gerçekçi bir bakış kazanmamızı sağlayabilir. Bazen sevgi olarak adlandırdığımız fakat aslında görünenden daha farklı bir duygu olan kendimize karşı hissettiklerimiz bizi yoruyor, yıpratıyor veya bence en önemlisi kendimize dair gerçekçi bir bakışımız olmasının önünde engel teşkil ediyor olabilir. Bu noktada bir de şundan bahsetmek istiyorum; çokça kez ‘kendilik’ ve ‘ben’ kelimelerini kullandım. Sanki içimizde hep bir başkası daha varmış gibi… “ O an kendimi kaybettim”, “kendimde değildim” gibi gündelik hayatta sıkça duyduğumuz cümleler, içimizdeki ötekilerinin varlığının bilinçdışı bir biçimde farkında olduğumuzu da gösteriyor aslında. Hangi kendimizi kaybettik ya da hangi kendimizde değildik, o anda büründüğümüz kendiliğimiz hangisiydi peki ? Ama Schmid, size zaten kendinizle dost olmanız yolculuğunda içinizdeki ötekilerden de bahsedecek. Kendiyle dost olmak’ta edineceğimiz en güzel kazanımlardan biri de şu olabilir; Schmid bu yolculukta en çok ihtiyaç duyacağımız bilgileri, kendi hayatımıza uyarlayabileceğimiz bir biçimde 10 yordamla incelemiş, sorgulamış. Kişisel gelişim kitaplarındaki gibi emrivaki ve gerçekçi olmayan bir biçimde değil üstelik; destekleyici ve şefkatli bir biçimde. Kendinize dair sorgulamalarınız başlamışsa, kendinizi yıpratmadan, gerçekçi bir biçimde ve sağlıklı bir süreç yaşamanız ve bu süreci sürdürmeniz(çünkü kendinizle dost olma süreciniz asla bitmeyen bir yolculuktur) için bence kendinize karşı şefkatli olabilmeniz çok önemli. Kendiyle dost olmak kitabı da bu süreçte en güzel destekçilerinizden olacak. İyi okumalar diliyorum…

Kendiyle Dost OlmakWilhelm Schmid · İletişim Yayınevi · 20192,326 okunma

·

108 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslııııı