Kendiyle Dost Olmak (Hayatı Nasıl Kolaylaştırır?)

Bence kendimizle olan ilişkimizde sürekli olarak bocalıyoruz. Birbirinden ayrı iki kutupta yer alıyor, bu kutupların arasında ortada bir yerde olmayı beceremiyoruz. Ya inanılmaz derecede çok seviyoruz kendimizi ya da bir yargıç olup sürekli eleştiriyoruz. Bundan bir yıl önceye kadar kendimin yargıcıydım. Başarız olduğum, hastalandığım, hedefime uyamadığım her şey için çat çat cezamı verirdim. Bunun yanlış olduğunu fark etmemi sağlayan sözüne çok değer verdiğim bir profesörümdü. Her fark ediş peşinden bir harekete geçmeyi gerektiriyor. Kendimle arkadaş olmayı öğrendikçe hayattan genel olarak aldığım haz değişti. Yavaş yavaş kendimle dostluk noktasına ulaşmak için çabalarken karşıma çıktı Schmid. Kendimle olan ilişkimi irdeleyip düzeltmem için bana ilham olması sebebiyle Schmid çok özel bir yere sahip bende..

Wilhelm Schmid ile ilk olarak Mutsuz Olmak kitabında tanışmıştım. Ardından koşarak birkaç kitabını daha edindim. Bunlardan biri de Kendiyle Dost Olmak yine çok kıymetli bir eser... Bu yazarın her bir cümlesini okurken 'Aaa ne kadar da ben', ' Hiç böyle düşünmemiştim, ne kadar da doğru' dedirten bir yanı var. Mutsuz olmak bana ne kadar mutsuzluğunda olası ve insana özgü bir şey olduğunu yaşanacağını ve biteceğini öğrettiyse Kendiyle Dost Olmakta sevmeyi öğretti. Neyi mi? KENDİMİ! Öncelikle dostluk nedirden başlayarak size ruhunuzu ve bedeninizi sevmeniz onun yanınızda ömür boyu taşıyacağınız korunması gereken kıymetli hazineniz olduğunu zihninize ilmek ilmek işliyor yazar. Bunu 70 sayfada nasıl mı yapıyor? İnanın bende bilmiyorum...

Kendini sevmek mi, kendiyle dost olabilmek mi belki de asıl mesele bu.. Kişi dostlarına gösterdiği toleransı kendine de gösterebilir mi ? Kendini ve hatalarını şefkatle kucaklayabilir mi..

Öncelikle Wilhelm Schmid’in yazım tarzı ve düşüncelerine hayran olduğumu söylemeliyim. Bu kitabı okuyup sevenler için Schmid’in ‘Sakin Olmak’ ve ‘Mutsuz Olmak’ kitapları başta olmak üzere diğer kitaplarını da öneririm. Bir psikoloji kitabı olması sadece psikoloji alanında okunacağını düşündürmesin. Yalın bir dille yazılmış, terimsel kavramlar arasında çok dolaşılmayan sade bir kitap. Üstelik oldukça da kısa. Anlatılmak istenen uzatılmadan net bir şekilde ifade edilmiş ve çeviri de yalınlığı ve anlatımı bozmayacak kadar kaliteli yapılmış. Ben anlatılanları özümseyebilmek ve hayatıma katabilmek için yavaş okumayı tercih ettim.

Tercih size kalmış. İnsanlarla devamlı süregelen bir bağımız, ilişkimiz varken kendimizle böylesine sağlam bir bağ kuramadığımız kanısındayım. İnsanın kendiyle dost olması, diğer insanlarla dost olmasından daha kıymetli ve aslında mecburidir. Kendiyle Dost Olmak kitabı,

Sevmediğimiz, bazı tavırları hoşumuza gitmeyen ya da sadece yanında mutlu hissetmediğimiz herkesle bağımızı bir şekilde koparabiliriz. Ama bu kişi eğer kendimiz olursak kendimizle bağımızı koparamayacağımız ve bu durumdan rahatsızlık duyacağımız için bizim için rahatsız edici olacaktır. Kendimizi tıpkı bir başkası gibi karşımıza alıp önce tanışmamız, bağ kurmamız ve zaman içerisinde kendimizle dost olmamızın yöntemiyle alakalı anekdotlar paylaşılmasını da oldukça yararlı buldum.

Bu hem iç huzurumuzu dengeleyecek hem de diğer sosyal hayatımızda daha sağlıklı ilişkiler kurmamıza yardımcı olacaktır. Ve kitabın alt başlığında da değinildiği üzere hayatımızı kolaylaştırmada ciddi etkiler edecektir. En nihayetinde kendisiyle alakalı sorunları olan bir kimsenin diğer insanlarla sağlıklı ilişkiler kurması zorlaşabilir. Bir başkasına gösterdiğimiz özeni, anlayışı, sabrı, nezaketi, sevgiyi kendimize de göstermeliyiz. Hiç kimse bizden daha değerli değil. Kendi kendimizle dost olmanın iyileştirici etkisini göz ardı etmemeli, bunu yaşamak için elimizden geleni yapmalıyız. Belki de kendimizin en iyi arkadaşı biz oluruz. Kim bilir? Kendiyle Dost Olmak kitabı
-Nur Sena YILMAZ

Kendimizle sağlıklı ve dostane bir ilişki kurmanın önemi vurgulanıyor, kendimizi çocukluk, gençlik, olgunluk, yaşlılık dönemlerine göre kıyaslamamızı sağlıyor, kendimizi kabulleniş ve zaman geçtikçe kendini yenileyebilmenin yolunu açıyor.

Günümüzde kisişel gelişim alanında kendini sev, kendinle ilgilen gibi durumlar abartılı bir şekilde işleniyor ve insanları bencil, umursamaz olmaya yönlendiriyor. Wilhelm Schmid kendimizle daha sağlıklı ve dostane bir ilişki kurmamız için bu kitap aracılığıyla bize yardımcı olmuş.

Aynaya baktığında kendini acımasızca eleştirenlerin, kendi benliğini keşfedememişlerin okuması gereken bir kitap.

Kimse size kendinize verdiğiniz zarardan fazlasını veremez.
Keyifli okumalar.

görüş olarak kendimi yakın hissettiğim yazarla ilk mutsuz olmakla tanıştım.tecrübe ve kendimi dinlemeyle ulaştığım nihai durumu anlatmış yazar da.ne kendine düşman ol ne de tap ..her şey dozunda güzel..neyim var ki kendimden gari dedirten bir kitap.kalın değil çerezlik cinsten.dili sade ve anlaşılır fikir ve yorum gücünü geliştirebilmeye katkısı olacak lezzetli kitaplardan..

Kendiyle dost olmak, okurken öz şefkat bağlamında düşündüğüm ve çıkarımlar yaptığım bir kitap oldu. Schmid, insanların kendileriyle dost olmalarının, hayatlarında fiziki anlamda görünür düzeyde ya da içsel olarak ne kadar büyük etkiler yaratabileceğini okuyanları düşündürterek açıklamaya çalışmış. Modern dünyanın artık vazgeçilmezleri arasında sayılabilecek akıllı telefonlar ve interneti de ihmal etmeden…

Öz şefkat; en bilinen ve uzlaşılan tanımıyla kendimizle dost olmak/olabilmektir. Kendimizi olumlamak ile eş değer bir olgudan bahsetmiyorum; hatalarımızla, doğrularımızla, eksiklerimizle, fazlalıklarımızla, hassasiyetlerimizle, üstünlüklerimizle her anlamda kendimizi kabul edebilmekten söz ediyorum. Bu saydıklarım ve daha bireysel hayatlarımızdaki bize özgü her detay, bizi tanımlayabilecek en temel öğelerdir aslında. Bunları kabul etmemek bir nevi kendimizi kabul etmemektir bazı zamanlarda. Bazen başarısızlıklarımız, mükemmeliyetçi tavırlarımız hatta hayır diyemememiz bile kendimize şefkatle yaklaşamamaktan kaynaklanıyor olabilir. İçimizdeki gaddar ses her ne kadar bazen gerekli olabilse de, yalnızca o gaddar tonla kendimizi duyuyor/duyumsuyorsak durup kendimize olan şefkatimiz hakkında düşünmemizin zamanı gelmiş olabilir. “ Gerçekten bu başarısızlık kendime bu kadar kızmam ve kendimi bu kadar cezalandırmam için gerekli mi ? “ sorusu; ’ başarısızlık’ olarak tanımlayacağınız yaşantınız ya da duygunuz ile düşündüğünüzde, içinizdeki bir ben’e dair cevaplar bulma yolculuğunuzda size yardımcı olabilir.

Kendimize gereğinden çok kızarak kendimizi cezalandırmamız, kendimize acımasızca davranmamız her ne kadar öz şefkat düzeyimizi sorgulamamızı gerektiriyorsa benzer biçimde kendimize duyduğumuz ve birçoğumuz tarafından ‘sevgi’ olarak nitelenen duygunun da gereğinden fazla olmasının bizi yine öz şefkat üzerine düşünmeye sevk etmesi kendimize dair daha gerçekçi bir bakış kazanmamızı sağlayabilir. Bazen sevgi olarak adlandırdığımız fakat aslında görünenden daha farklı bir duygu olan kendimize karşı hissettiklerimiz bizi yoruyor, yıpratıyor veya bence en önemlisi kendimize dair gerçekçi bir bakışımız olmasının önünde engel teşkil ediyor olabilir. Bu noktada bir de şundan bahsetmek istiyorum; çokça kez ‘kendilik’ ve ‘ben’ kelimelerini kullandım. Sanki içimizde hep bir başkası daha varmış gibi… “ O an kendimi kaybettim”, “kendimde değildim” gibi gündelik hayatta sıkça duyduğumuz cümleler, içimizdeki ötekilerinin varlığının bilinçdışı bir biçimde farkında olduğumuzu da gösteriyor aslında. Hangi kendimizi kaybettik ya da hangi kendimizde değildik, o anda büründüğümüz kendiliğimiz hangisiydi peki ? Ama Schmid, size zaten kendinizle dost olmanız yolculuğunda içinizdeki ötekilerden de bahsedecek.

Kendiyle dost olmak’ta edineceğimiz en güzel kazanımlardan biri de şu olabilir; Schmid bu yolculukta en çok ihtiyaç duyacağımız bilgileri, kendi hayatımıza uyarlayabileceğimiz bir biçimde 10 yordamla incelemiş, sorgulamış. Kişisel gelişim kitaplarındaki gibi emrivaki ve gerçekçi olmayan bir biçimde değil üstelik; destekleyici ve şefkatli bir biçimde. Kendinize dair sorgulamalarınız başlamışsa, kendinizi yıpratmadan, gerçekçi bir biçimde ve sağlıklı bir süreç yaşamanız ve bu süreci sürdürmeniz(çünkü kendinizle dost olma süreciniz asla bitmeyen bir yolculuktur) için bence kendinize karşı şefkatli olabilmeniz çok önemli. Kendiyle dost olmak kitabı da bu süreçte en güzel destekçilerinizden olacak.

İyi okumalar diliyorum…

daha önce yazarın ‘mutsuz olmak’ kitabını okumuştum. devamının geleceğini bilerek kapatmıştım kapağını. öyle de oldu. ‘kendiyle dost olmak’ kitabı da oldukça iyiydi. sanırım favorim ilk okuduğumdu ama yine de etkileyiciydi. 10 bölümden oluşuyor, 7. bölümü hakkında bir deneme yazdım, mutlaka göz atmalısınız; https://nostalgunluk.wordpress.com/...-kendini-tanimlamak/

••Yazarla ilk tanışma kitabım,ve çok başarılı buldum çok sevdim.
Kendimizle sağlıklı ve dostane bir ilişki kurmanın önemi vurgulanıyor, kendimizi çocukluk, gençlik, olgunluk, yaşlılık dönemlerine göre kıyaslamamızı sağlıyor, kendimizi kabulleniş ve zaman geçtikçe kendini yenileyebilmenin yolunu açıyor.
Kendini sevmek mi, kendiyle dost olabilmek mi belki de asıl mesele bu..
Kişi dostlarına gösterdiği toleransı kendine de gösterebilir mi ?
Kendini ve hatalarını şefkatle kucaklayabilir mi..?
Ya inanılmaz derecede çok seviyoruz kendimizi ya da bir yargıç olup sürekli eleştiriyoruz.
Aslında kitabın içeriği bize bildiğimiz şeyleri anlatıyor. (Uygulaması bazen kolay olmasa da) İyileşmenin öncelikle kendimizi kabullenmekten geçtiğini, en olumsuz duygunun bile benliğe dahil olduğunu özümsemek gerektiğini söylüyor bize yazar.

Sümeyye Aydoğan Kendiyle Dost Olmak Wilhelm Schmid

Yazarın ilk olarak "Mutsuz Olmak" adlı kitabını okumuş ve çok beğenmiştim.Lakin bu kitabında büyük bir hayalkırıklığı yaşadım.Diğer kitabında ne kadar düzenli bir sırayla anlatım mevcutsa bu kitabı da bana o kadar karmaşık/karışık geldi.
Belki birgün kitabı okumaya yeniden başlarım.Ama şu an için yarım bırakacağım.

Aslında kitabın içeriği bize bildiğimiz şeyleri anlatıyor. İyileşmenin öncelikle kendimizi kabullenmekten geçtiğini, en olumsuz duygunun bile benliğe dahil olduğunu özümsemek gerektiğini söylüyor bize yazar. Sorgulamaktan kaçmamamız gerektiğini bize kitap içinde yinelediği sorularla hatırlatıyor, yarım kalmış soruların ve cevapların çoğu zaman hiç cevabı aranmamış sorulardan daha can yakıcı olduğunu iddia ediyor. Yazara göre iyileşmenin en önemli adımı, sorulardan ve cevaplardan kaçmamak.

Mükemmelliyetçi olmanın insanı dumura uğrayacağı gibi kendini fazla beğenmenin, narsistliğin de aynı yakıcılıkta olduğundan bahsetmiş yazar. Kendiyle dost olmanın, kendini sevmenin sınırlarını çizmiş.

“Şu an mutlu değilsem mutlu değilim demektir, bu beni strese sokmasın.”
Kitabın çoğu yerinde duygusal zıtlıkların bizi biz yapan asıl faktörler olduğundan bahsetmiş. Bu yüzden mutsuzluk, stres gibi olumsuzlukların ruhun enerjisi olduğunu savunmuş. Dozunu fazla kaçıranlar için de tabi ki destek almalarını tavsiye etmiş.

Bunun yanında fiziksel sağlığın, ruhsal sağlıkla olan doğrudan ilişkisinden de bahsetmiş. Ve incelemede yazmadığım çeşitli mevzular üzerinde durmuş. Kısa ve öz, ikna edici ve düşündürücü. Bunlar sadece dikkatimi çeken kısımlar.

Yazar bize içten içte bildiklerimizi bir arada sunmuş, bu da çarpıcı bir etki yaratmış. Herkesin kendine pay bilebileceği kısımlar olduğunu düşünüyorum. İyi okumalar...