Peride Celal, kitabın arka kapağındaki yazıda, kendisinden şu şekilde bahsediyor: “Ben, öyküden romana geçen bir yazarım. İlk gençliğimde ve daha sonraları da yüzlerce öykü yazdım. Bunlar gazete sayfalarında kaybolup gittiler. Kaybolan bu öykülere hiç acımıyorum.” Sonra şöyle devam ediyor: “Öykü yazmak kolay iş değil (…) Ben, bildiğiniz gibi, burjuva bir aileden gelen, büyük kenti ve bu çevrenin, büyük kentin tutucu, yozlaşmış insanlarını eleştiren bir yazarım.” Peride Celal’in bu eseri de dört öyküden oluşuyor. İsimleri sırasıyla; Böcek, Mektup, Koşucu, Kaçak. Böcek öyküsü ilginç bir öykü. Fazla bilgi vermeden özetlemek gerekirse, psikolojik problemleri olan bir kadının günün birinde bir doktorla tanışması ve hayatının değişmesi üzerine bir öykü. Öykünün kahramanı kadın, maddi durumu iyi –aslında kocasının maddi durumu iyi– orta yaşların henüz başında bir kadın. Bir gün rüyasında (belki de uyanıkken gördüğü bir hayal) böcek görmesi üzerine hayatı alt üst oluyor. Kısa sürede hayatını ele geçiren böcekten kadın ancak doktorunun yardımıyla kurtuluyor (mu?) Mektup öyküsü ise, hayatında işten başka bir şey düşünmeyen, iş bitirici bir adam olan Saffet Bey’in eşinin ölümünün ardından iç dünyasındaki fırtınaları anlatıyor. Saffet Bey, küçük oğlundan bir mektup aldıktan sonra geçmişi ile hesaplaşmaya başlar. Geçmişi ile hesaplaşırken de, geleceğini başka bir şekilde kurmayı hayal eder. Peride Hanım öyküsünde tipik despot, kendi ve işinin çıkarı için her yolun mubah olduğunu düşünen, evlatları kendisi gibi olmadığı için pişmanlık aynı zamanda da kızgınlık duyan bir baba ve patron profili çizmiş. Koşucu öyküsü en çok hoşuma giden öykü oldu. Öykü, bende Peride Celal’in kendi hayat hikâyesinden de bir şeyler katmış olduğu hissini uyandırdı. Ömrünün sonuna yaklaşan, kendini zamanın şartlarına göre fazlasıyla geliştirmiş bir kadının, çocuk yaşta ailesinin yükünü sırtlanmak zorunda kalan elektrikçi çırağı küçük bir çocuğun, Abdullah’ın, hayatını nasıl değiştirdiğini anlatıyor. Küçük elektrikçi çırağı çocuğu, evladı (belki de torunu) gibi benimseyen kadın, çocuğa düşünmeyi, kitap okuma alışkanlığı edinmeyi, erdemli bir insan olmayı (ki çocuk zaten fazlasıyla dürüst bir karaktere sahip şekilde anlatıldığı için çok da zor değil bunu aşılamak) öğreten kadının ve onun doğrularını benimseyerek hayatına yön veren çocuğun öyküsü. Abdullah, yaşlı kadını kaybettikten sonra da bu doğrulardan vazgeçmiyor ve zamanla toplumdan, hatta eşinden ve çocuklarından bile soyutlanıyor. Abdullah’ın artık tek mutluluğu koşmaktır. Kaçak, kitabın en kısa ve son öyküsü. 15-16 yaşlarında bir genç kızın, o yaştaki hemen her çocuk gibi, ailesinden, yaşadığı yerden kaçmak istemesini anlatıyor. Küçük bir çanta, birkaç parça eşya ile yazları güneye inerek çalışmanın aynı zamanda tatil yapmanın hayallerini kuran kızı, annesinin sesi gerçek dünyaya döndürüyor.

MektupPeride Celal · Can Yayınları · 2009168 okunma

··

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.