Lütfen sonuna kadar okuyunuz..☆Meryem ve Leyla..
Aynı yaşanmışlık aynı çile ve daha nicesi. Yaşanılan dünyanın çile çekmiş, hor görülmüş, aşağılanmış, kötülemiş ve daha birçok şeylere maruz kalmış milyonlarca kadınından yalnızca ikisi. İki kahraman. İki gözyaşı. İki hüzün...
İncelememe nasıl veya hangi sözlerle başlayacağımı bilemiyorum. Geçmişte 80ler veya 90larda geçmiş ve yolları kesişmiş iki yaşam demek basit geliyor ve geçmişte kalamayacak kadar aslında günümüz çoğu kadının başına gelen şeyleri kaleme alıyor yazar.
Acı ve katlanılması zor yıllar tabiki. Afganistanda geçiyor.
Daha 13-14 yaşlarında, oyun oynaması okula gitmesi gereken yaşlarda anne olmaya zorlanan minicik kalplerin ve bedenlerin, anne/babalarının günahlarını sırtında ölene kadar çekmek zorunda olan güzeller güzeli kadınların öyküsü bu.
Kitabın incelemesini yazmak da okumak kadar zor oluyor benim için. Kitabı okurken bazen içimin acısı, gözlerimi zorlayan yaşların varlığı beni çok daha zorladı. Bu yüzden sindirebilmek için bazen kitabı bırakıp 1-2 gün elime alamadım yeniden.
Yazar çok akıcı ama bir o kadar acı verici yazmış kitabı. Tabiki kızdığım noktalar oldu ama bu yaşanılanlara idi çoğu zaman.
Sovyet zulmüne uğrayan ve küçücük evlatlarını cihada gönderen anne/babaların bir daha dönemeyen oğullarına yasını,
Sovyetten kurtulduklarına inandıkları zamanda kendi içlerinde yaşadıkları yıkımlar, roketler, kan, kopan uvuzlar ve daha nicesini okuyoruz içimiz acıya acıya.
Pislik, sefalet, tecavüz, idam, hastalıklar...
Meryem için ayrı ağladım, Meryem gibiler için. Leyla için ayrı ağladım, Leyla gibiler için.
Meryemin acı vedası içime çok oturdu. Hiç gülemeyen, çocuğu olmadığı için hor görülen, harami diye itilip kakılan Meryem. Güzeller güzeli Meryem. Fedakâr Meryem, hem anne hem abla hem hala olan Meryem. Hem hiçbir şey hem her şey olan Meryem...
Leyla, güzeller güzeli Leyla. Mecnunu kaybeden ve bulan Leyla. Yalanlarla kandırılan Babisinin tek tanesi Leyla. Meryeme yoldaş, kardeş, evlat olan Leyla...
Zordur bazı insanların hayatı. Hele kadınsan daha zordur. Kitapta yaptığım alıntıları yazarın ilerleyen sayfalarda yeniden değinmiş olduğunu gördüğümde garip hissettim. Yazarın dikkat ettiği, üstüne bastırmış olduğu şeyler benimde başında etkilendiğim şeylerle aynı olması garip ve güzeldi.
Bir insana en büyük kötülüğü kendi kanından olanın, babasının yapmış olması insanı çok etkiliyor. Ne yazık ki son pişmanlık fayda etmiyor.
Okumanızı gönülden tavsiye ediyorum.
Saygıyla ve Sağlıcakla...
