Farklı kitaplar okumayı denesem de aldığım lezzeti kıyaslayınca neden Peyami Safa sevdamdan vazgeçemediğimi anlıyorum. Misal 1984'ü beğenerek okumama rağmen tüm kitapta sarsıcı bulup altını çizmek istediğim cümle vs sayısı üçse bu kitapta bazen tek bir sayfada üçtü. Bir sayısalcı meramını nasıl açıklayabilirse öyle açıkladım işte :) Az evvel bitirdiğim bu kitap sarsıcı, yer yer korkutucuydu. Daha çok geceleri okuduğumdandır belki. Yalnızız adlı romanında bahsettiği hakikat burada da temel meseleydi. Bu açıdan Yalnızız kitabının tekrarı gibiydi. Farklı olaylarla, farklı kişilerle tabi. Ancak tekrarmış gibi hissettirmemesinin asıl sebebi yazarın insana yönelik bitip tükenmeyen tespitlerinin zenginliğidir kuşkusuz. Yazarın en etkileyici kitaplarından olduğunu söylemek gerekir. Peki sürekli düşünen ve düşüncelerini ustalıkla, sanatla, hayran bırakacak kadar da tabi bir üslupla kaleme alma kabiliyetine sahip bu adamı anladım diyebiliyor muyum? Maalesef bilmiyorum. Beni ilgilendiren romanda ne olduğu değil, Peyami Safa'da ne olduğudur. "Hep öyle misin?" Kitapta sayfalarca bahsi geçen bu soruyu ona sormak isterdim. Neden taraf tutmuyor? Yoksa tutuyor mu? Merak ettiğim şey budur. Neden bir kavgayı dışardan izleyip önce karşı taraftaymış gibi görünüp, sonra diğer tarafı haklı bulup, ama yürekten evet ben bu tarafı seçtim diyemiyor. Yoksa diyor mu? Ama demedi. Ben görmedim yani. Evet hak verdi. Ama o safta yer aldı mı? Bunu gerçekten bilmiyorum. İşte tüm kitap kafamda bu düşüncelerle geçti gitti ve ben soruma yanıt bulamadım...

Matmazel Noraliya'nın KoltuğuPeyami Safa · Beta Kitap · 20187.7k okunma

·

31 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra