Başlangıçta eylem vardı.
Başlangıç ya da geçmiş...
Geçmişin gizemi seni geriye doğru nereye kadar götürebilir?
İlk insana mı daha öncesine mi nereye kadar?
Gitmeye cesaret edebileceğin yere kadar bence. İçgüdülerinden kaçmadan, süperegonun baskılarına boyun eğmeden koşabildiğin yere kadar koş. Gözlerini kapa ve alabildiğine koştuğunu hayal et, koş,koş,koş...
Hayali bile güzel, değil mi?
Tüm bu kirlilikten, yaşadıkça biriktirdiğimiz fazlalıklardan koşarak kurtulabilsek keşke. Koşmaya başlıyoruz bazen ama arkamıza dönüp baktığımızda yeniden başladığımız noktaya geri dönüyoruz. Aslında tek kural var; arkana bakma!
Koş ve arkana bakma!
Hepimiz arkamıza bakıyoruz maalesef ve yeniliyoruz kendimize ama hep dışsalları suçluyoruz, yenilgimize kılıflar uydururken. Çünkü kendimizi yeterince tanımıyoruz. Dışarıya bakmaktan içimize bakmıyoruz ya da kendimize hep dışarıdakilerin gözünden bakıyoruz. Tadında bırakamıyoruz.
Freud çok tatlı anlatmış ve tadında bırakmış. Hepsi birer varsayım, gerçeğe ulaşmak için o çağa dönmenin imkansızlığını teslim ettim, demiş.
Kitapta; İlkel çağlardan günümüze kadar insan beyninin üretip durduğu totem ve tabuların yaşamı şekillendirişini izliyorsunuz. İnsanın en büyük travması olan ‘ölüm korkusu’ nun genetik aktarımı da denebilir. Korku, cezadan kaçınma ve ödül beklentisinin temellendirdiği toplumsal ve dinsel normlar, kitapta çözümlenmeye çalışılmış.
Hepsi insana gömülü, kendini tanımaya cesaret ettikçe su yüzüne çıkan dürtülerini merak ediyorsun okudukça. Farkında olmadan yaptığımız, ezber haline gelmiş otomatiğe bağladığımız davranışların altında yatanları görüyorsun. İçgüdüler/bilinçaltı ve otorite kaynaklı süperego arasına sıkışıp kalmış ben ile senin arandakilerin hayati devamlılığına tanık oluyorsun.
‘Baba’ figürünün önemini fark ediyorsun.
Hiç kafanızı bir sunak taşına yatırıp kurbanı anlamaya çalıştınız mı?
İnanca kurban edilmenin normal sayıldığı çağlarda yaşamanın ne demek olduğunu düşünmek bile ürkütücü değil mi?
Beraber olmak adına insanı kurban edip hep birlikte yemek yemeyi kutsallaştırmış ataların izleri belki de yeryüzünde cinayeti bitirmeyen. Farkında olmadığımız kalıntılar mı insanın eceliyle ölmesini bekleyemiyor?
Evet, kitap size cevaplar vermekten çok sorular sorduruyor.
Yarıda bırakmadan koşmaya devam ama sakın arkana bakma!
Tek kural bu.
Totem ve Tabu
·
101 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.