Ön yargılarınızı bir kenara bırakın ve okumaya başlayın. 23 farklı yazardan hepsi de çok ortak olan acılar göreceksiniz. Türkiye'de basılmasına bile şaşırdığım bir kitap oldu. Ama Murathan Mungan beni hiç şaşırtmadı. Seçtiği hikayeler ruha, bedene, hayata dokunmayacak gibi değil. Hem neydi? Edebiyat, 'öteki' dediğinin hikayesinde biraz da kendini bulmak demek değil midir?
