Ölüme Fısıldayan Adam benim okuduğum ilk gençlik romanıydı. Kitap daha çok depresif tarzda. Bu kötü bir durum değil. Ben bu tarzı da oldukça seviyorum. Karakterlerimizden başlayalım. Yosun ve Özgür benim hiç tanımadığım karakterlerdendi. Farklı kişilikleri vardı ve ikisinin de hayat hikayesi sonradan ortaya çıkıyordu. Çok hoştu. En sevdiğim özelliklerdendir bu da. Kitabın akışı çok güzeldi. Akıcıydı. Kurgu bakımından özgündü diyebilirim. Ama Özgür'ün bir özelliği yine biraz klişeydi. Yosun'u tanımadan önce çokça kadınla birlikte oluyordu. Bu durumu çoğu gençlik romanında görürsünüz zaten. Bu kısım beni artık çok rahatsız ediyor. Kitapların benzemesi... Bir de serinin ikinci kitabı Kibrit Çöpü Mezarlığı cidden hiç hoş değildi. Sanırım yazar Ölüme Fısıldayan Adam'ın yaş kitlesini daha yetişkin bekliyordu ama ortalama düşünce Özgür'ün kötü örnek olduğunu düşündü ve onu değiştirdi. Bilmiyorum ama 2. Kitabı hiç sevemedim. Yine de Ölüme Fısıldayan Adam'dan çok etkilendim. Kitap beni yeni bir dünyaya götürdü. Yazarın yazım tarzı kendine has değildi ama yine mükemmeldi. Profesyoneldi. Depresif tarzda okumak istiyorsanız tam size göre bir roman. Okumanızı öneririm. İyi okumalar.
