Palto, bir oturuşta bitirebileceğiniz çok kısa bir kitap fakat bu kadar kısa olmasına rağmen o dönemdeki Rus toplumunu net bir şekilde gözler önüne seriyor. Anlatımı, hitabı da çok güçlü ve Rus edebiyatı için önemi olan bir kitap.
Hikaye, karakterimiz Akakiyeviç'in sıradan hayatını; çevresindeki onu ezen, alay eden kişilerin gözüyle bakıldığında da "ezik" karakterini anlatmasıyla başlıyor. Bunları okurken Rusya'nın soğuğunu düşününce değil de bir insanın ezilmişliğinde üşüyorsunuz adeta.
Hikayenin devamı paltosunu daha doğrusu "sabahlığını" onarması için bir terziye gitmesi ve burda paltosunun onarılamayacak kadar yıpranmış olmasını öğrenmesiyle devam ediyor. Yeni bir palto diktirmenin önce korkulu rüyası olması hatta bunu düşündüğü anda gözlerinin kararması fakat sonrasında; bunun, karakterin sıradan hayatındaki tek amacı, tek hayali haline gelmesini anlatıyor. Öyle ki hasta düştüğünde bile sayıkladığı şeylerin tamamı bu yeni paltosu hakkında oluyor.
"Sanki yaşamında eksik olan bir şeyin yarattığı boşluk doldurulmuştu..sanki yanında, yaşamakta olduğu anı paylaşan biri vardı..bu hoş hayat arkadaşı paltosundan başkası değildi."
Kitabın sonu beklemediğim bir şekilde fantastik olarak bitse de güzel bir son oldu.
