Vardık da pîr-i kâmile taş olsa dil yumşağ olur
Fir’avn ise nefsin yakîn bir mûrdan alçağ olur
Oldunsa vakıf aczine ednâ amel bir dağ olur
Çürüklerin hep sağ olur zehrin kamû bal yağ olur Dağlar yemişli bağ olur cümle cihan bostan sana
Es’ad Erbilî
[Kâmil mürşide vardığında gönül taş gibi olsa da yumuşar
Nefsin Fir’avn gibi ululuk iddiasında ise karıncadan daha alçak olur
Âcizliğini, güçsüzlüğünü anladınsa kıymetsiz bir amelin dağ gibi olur
Çürük, hata işlerin doğrulur, acı (hallerin) tatlılaşır Çorak dağlar meyveli bağ, bütün dünya sana bahçe olur.]