Ben bu kitabın daha ilk sayfalarında heyecanlanmaya başladım. Dr.Hamza'nın hikayesi kızına yazdığı mektup du beni en çok etkileyen. Yüreğim dayanmadı bir ara çok duygulandım, bazen çocukluk ve yoksulluk beni taaaaa içerimde bir yerlere götürdü. eskilerden sahneler koydu ekrana ve izletti. Ece Abla hep bunu yapıyor bana zaten. hep eskileri hatırlatıyor bana. anlattığı her hikayede benden birşeyer mutlaka serpiyor aralara. Hepimizin hikayeleri bunlar. Sonrası benim istediğim gibi değildi (pek güzel değildi benim için demek de Ece Abla'ya haksızlık olur) ama genel itibariyle güzel bir kitaptı.