Bir kitaba daha bu kadar geç rastlamanın stresi içerisindeyim. Hem de yazarı benim memleketimden biri olunca daha da üzüldüm diyebilirim. Aynı şehrin insanıyız, böyle olduğunu bilmek daha değerli kıldı benim için kitabı da, yazarını da. Daha önce Nazım'ın Piraye'ye mektuplarını, Kafka'nın Milena'ya maktuplarını da okudum. Ama bunun kadar yoğun duyguları hiçbirinde hissetmedim. (Onların da yeri ayrı tabi benim için.) Belki de aynı diyardan oluşumuzdan sebebtir bu yakınlık. Her sayfasında aşkını, umudunu, umutsuzluğunu, kırgınlığını iliklerime kadar hissettim. Her mektubunda Leyla'ya hitap şekli, mektubu sonlandırışı, mektuptaki anlam ve duygu dolu mısraları öyle güzel ki... O duygu yoğunluğunu hissetmemek imkansız, bunu her mısrada hissedebilirsiniz. "Leylim leylim dünyamızın yarısı Al - yeşil bahar, Yarısı kar olanda Gene kavim - kardaş, can - cana düşman... " Leylim leylim... Bu nasıl güzel bir hitap şeklidir böyle. Bu nasıl yoğun duygular, nasıl güzel sevmektir. Ve tüm bunlara kayıtsız kalabilen, asla karşılık vermeyen Leylâ. Âh zalım Leylâ... Bu nasıl bir zalımlıktır böyle? Hiç mi bişey hisstmedin bu satırlara, duygulara. Zalım Leylâ. Asıl Leyla'nın mektuplarını, onun duygularını, her mektup alışında hissetiklerini öyle merak ediyorum ki. Keşke onlara ulaşabilme şansımız olsaydı. Bu kitaptan sonra Leyla Erbil'i gerçekten çok merak ettim ve onun kitaplarını da okumayı istiyorum. En azından onun hakkında bir nebze fikir sahibi olmuş olurum. Böyle güzel şiirlerin ithaf edildiği kadını tanımayı çok isterdim. Ama tabii ki asıl marifet Ahmed Arif'te. Leyla bu satırlara bir aracı, bir vesile sadece... "Evleneceksin demek? Herhal çocuğu sevdin. İnşallah mesut olursun canım." Bu mısralarda ki kırgınlık nasıl anlatılabilir ki? "...Sus kimseler duymasın, Duymasın, ölürüm ha. Aymışam yarı gece, Seni bulmuşam sonra. Seni, dişlerinde elma kokusu. Bir daha hangi ana doğurur bizi?" Leyla Erbil'e düğün hediyesi... Bir üstada sormuşlar "Aşk nedir?" diye. O da; "Seversin, kavuşamazsın, aşk olur." demiş. Ahmed Arif de karşılık bulamamış ve adı aşk olmuş işte. Leyla Erbil karşılık verseydi tüm bunlardan haberimiz olmayacaktı belki de. Edebiyat bu güzel dizelerden mahrum kalacaktı. Diğer türlü daha mı iyi olurdu bilemiyorum... Etkisinden uzun süre çıkamayacağım bir kitap oldu. Her zaman başucu kitabım olacak ve bunu okuduktan sonra Hasretinden Prangalar Eskittim kitabını tekrar okumayı düşünüyorum. O şiirleri bu kitaptan sonra okumak daha bir anlamlı ve güzel olacaktır şüphesiz.. Keyifli okumalar... Şiirle kalın...

Leylim LeylimAhmed Arif · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201316,2bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyla S.