Gönderi
Kendi geçidinden sağ salim çıkabilmek.. Ufacıkta olsa insan olarak bir değişime uğrayabilmek.. Ne acı ki herşey aynı kaldı. Ya da derinleşmesi gereken çok şey vardı. Madenci.. Evden ölmek için kaçan bir gencin madene varan yolculuğunu ve bu yolculuk esnasında kendine, hayata, topluma dair çıkarımlarını okuyoruz. Her gün yerin yedi kat altına karanlık dünyaya adım adım uzanan yolculuk. Kör karanlığı aydınlatamaya çalışan titrek ışıklar. Madenin yakınından dahi geçmemiş biri olarak derinlemesine hissettim. Daracık tünellerde süründüm. Belime kadar suya battım. Simaları yok olmuş insanların arasından geçip gittim. Öyle zor ve karanlık bir yol ki bu yol. Aslında yola çıkış hikayesi bambaşka idi. Bir madenci, Soseki'den yaşadığı aşk macerasını yazmasını ister ve ona hikayesini anlatmaya başlar. Fakat gencin Aşio Bakır Madeni'ne dair anlattıkları Soseki'nin daha çok ilgisini çeker ve kaleme alır..
“İşte madencilik tecrübelerim bundan ibaret. Ayrıca söylediğim her şey doğru, zaten bunu kitabımın bir romana dönüşemediği gerçeğinden pekâlâ anlayabilirsiniz.”
"Burası cehenneme açılan kapıdır. Girebilecek misin?"
"Şimdi bakınca aptalca geliyor ama hayatımızda bazen, ölümü amaç edinip ona doğru yürümek dışında huzur bulamayacağımızı düşünmekten kendimizi alıkoyamadığımız anlar oluyor."
"İşin kötü tarafı, yürümekte olduğum bu yol ne aydınlığa kavuşuyor ne de karanlığa gömülüyor.her daim yarı karanlık yarı aydınlık vaziyette, çözümsüz kaygılarımın ortasında bir yerde duruyor. Yaşama amacım yoksa da nokta koyamıyorum. Hiç kimsenin olmadığı bir yere gidip tek başıma yaşamak istiyorum.
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.