Şurası çok ilginçtir: Sartre, artık, (bir ondokuzuncu yüzyıl düşünürünün söyleyebileceği gibi) "Allah yoktur ve din insanlara belâ olan bir hurâfedir" demiyor. Bunun yerine, "Allah'ın yokluğu bütün varlığı anlamsız ve amaçsız yapmıştır, fakat ne yapalım ki, durum böyle; elden ne gelir?" diyor. Allah'ı olmayan bir tabiat, Sartre için sıkıcı aptalca, duygusuz ve insan ihtiyaçları için yetersizdir. Insanın tabiatta bir sürgün hayatı yaşadığını ve kendine yabancılaştığını kabul ediyor o, ama Allah'a da inanmıyor. Sonra diyor ki, Allah olmayınca her şey serbesttir, çünkü, iyi ve kötüyü inandırıcı yapan yalnızca Allah'ın varlığıdır.
Sayfa 96 - Birleşik Yayıncılık, ikinci basım, 1999Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.