"Böylesine bir "kitap" için inceleme yazmaya değer mi bilemiyorum ama fikrim belki birilerine yol gösterici olur." Soğuk Kahve için incelememe bu cümleyle başlamıştım ve Sabah Uykum için de düşüncem bu yönde, maalesef. Soğuk Kahve kitabıyla kıyaslayacak olursam; içeriği, konular, anlatılanlar neredeyse birbirinin aynı. Diğerine göre argo kelimeler barındırmıyor ama manası olmayan cümlelerle ve kitabın sonlarına doğru boş duyar kasmalarıyla dolu. Özellikle kitapta çok fazla "de/da" yazım hatası var, benim gibi bu konuya özen gösterenler mutlaka bunun rahatsızlığını hisseder. Şimdi kitapta geçen ve beni özellikle rahatsız eden o cümlelerden/kesitlerden bahsetmek istiyorum biraz. Ahmet Batman'ın bir şeylerden bahsederken örneklendirmeler verip ardından "Şimdi konumuz bla bla sananlar olacak. Mesele bla bla değil, şu." gibi Ramiz Dayı'ya bağlamasından o kadar çok sıkıldım ki okurken. Okuru düşündürmeye fırsat tanımıyor. Her şeyi açıklamasının bu yaşına kadar anlaşılmadığından ileri geldiğini düşünüyorum. "Ben yazdıklarımı silmem. Tükenmez kalem kullanırım ve silgilerimi çöpe attım." O kadar anlaşılıyor ki zaten yazılanların elekten geçmeden kitaba basıldığı. Bunu birkaç kez söylemesi de cabası. Ama güldüm. Ayrıca "tükenmezkalem" değil "tükenmez kalem"! Sonra başka bir sayfada şu cümleyle afalladım. "Süslü kelimelere ve imalı bir anlatıma gerek yok. Sırf yazı uzasın diye kendini tekrar etmeye gerek yok." Neden o zaman aynı şeyleri dönüp dolaşıp sayfalarca yazmış olabilir ki bir insan? Ahmet Batman eğer bu yazıyı okuyorsan lütfen bunu bir düşün. "Seni buradan bir severim, kalbindeki depremin şiddetini Japon bilim adamları bile çözemez." Bunu okuyunca "ayy ne romantik laf etti" diye düşünenler varsa gerçekten ben onlara göre nene yaşında olmalıyım. İyi ki de öyle. "Üzerinde ne var?" konusu üzerine bir şeyler yazmış, oysa ilk kitabında da yazmıştı. Yani bu kendini tekrar etmişlik niye? "-Ağlamıyorum, gözüme dokuz ay önce bana sarılırken verdiğin "Ben sensiz olamam, biz hiç ayrılmayacağız" cümlesi kaçtı ve bu cümle tam otuz beş harf yani senin "Gidiyorum" dediğinde duyduğum acının dört katının bir eksiğini yaşatıyor bana. Gerçi o bir eksiğin senin eksikliğinin yanında lafı olmaz. Aksine bir de 35 İzmir'in plakası ve ben ilk kez İzmir'de elini tuttum senin..." Aman Allah'ııımm dört işlemi ve olaylar arasında kurduğu ilişki ne kadar da olağanüstü(!) Aslında bunun aritmomani adında bir hastalık olduğunu bilenleriniz belki vardır. Kitabın bu kısmını okurken korktum. Ve böyle şeyleri sevenlere "The Number 23" filmini izlemeyi tavsiye ederim. Bu kitabı okuyacağınız vakti şu filme ayırın daha iyi.

Sabah UykumAhmet Batman · Destek Yayınları · 201311bin okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül